INDO PAK RELATIONS -SAMNA EDITORIAL

इरादे आणि शहजादे! Tuesday, December 01st, 2015 हिंदुस्थानबरोबर विनाअट चर्चा करण्याची तयारी म्हणे आता पाकिस्तानी पंतप्रधान नवाज शरीफ यांनी दाखविली आहे. अर्थात फक्त चर्चेची गुर्‍हाळे चालविण्यापेक्षा शरीफमियांनी आधी आयएसआयच्या नथीतून हिंदुस्थानविरोधी ‘गोळी’ मारणे बंद करावे. एकीकडे हेरगिरीचे ‘ना’पाक इरादे कायम ठेवायचे आणि दुसरीकडे मैत्रीचे ‘शहजादे’ बनण्याचा आव आणायचा. पाकिस्तानी दुतोंडी सापाचे हे प्रकार त्याला ठेचल्याशिवाय बंद होणार नाहीत. इरादे आणि शहजादे! हिंदुस्थानात आणि सीमा भागात पाकड्यांचे उपद्व्याप ही काही नवीन गोष्ट नाही. जम्मू-कश्मीरमध्ये दहशतवाद्यांची घुसखोरी, शस्त्रसंधीचे वारंवार उल्लंघन हे त्यांचे उद्योगही नेहमीचेच आहेेत. ‘हंस के लिया पाकिस्तान, लड के लेंगे हिंदुस्थान’ ही पाकिस्तानी राज्यकर्ते आणि त्यांनी पोसलेले हिंदुस्थानातील धर्मांध मुस्लिम यांची पूर्वीपासूनची भूमिका आहे. त्यासाठी सर्वच मार्गांचा अवलंब पाकिस्तान करीत असतो. त्यात तो आजपर्यंत कधीही यशस्वी झालेला नाही हा भाग वेगळा, पण म्हणून कुरापती आणि उचापतींचे त्यांचे ‘ना’पाक उद्योग थांबलेले नाहीत. जम्मू आणि कोलकात्यामधून पाकिस्तानसाठी हेरगिरी करणार्‍या पाचजणांना रविवारी पकडण्यात आले. यात आपल्या सीमा सुरक्षा दलाच्या एका जवानाचाही समावेश आहे. पाकिस्तानी गुप्तचर संस्था ‘आयएसआय’च्या आपल्या देशातील हेरगिरीच्या कारवायांवर यानिमित्ताने पुन्हा एकदा प्रकाश पडला आहे. मुंबईवरील ‘२६/११’च्या हल्ल्यातील दहशतवादी आणि त्यांचे पाकिस्तानातील ‘मार्गदर्शक’ यांच्यातील दूरध्वनी संभाषणातूनही आयएसआयचा प्रत्यक्ष सहभाग जगासमोर आला होताच. आता पाकिस्तानचे जे हेरगिरी रॅकेट उद्ध्वस्त केले गेले त्यातून पाकिस्तानचा ‘नापाक’ चेहरा जगासमोर पुन्हा आला आहे. बलुचिस्तानात हिंदुस्थानी गुप्तचर यंत्रणा पाकिस्तानविरोधी कारवाया घडवून आणत आहे, तेथील ‘फुटीरतावादी’ शक्तींना खतपाणी घालीत आहे, अशी बांग पाकिस्तानी राज्यकर्ते नेहमीच ठोकत असतात. अलीकडच्या काळात तर हा कांगावा जरा जास्तच केला जात आहे. पाक पंतप्रधान नवाज शरीफ यांनी त्यांच्या ताज्या अमेरिका दौर्‍यात अमेरिकी राष्ट्राध्यक्ष बराक ओबामा यांच्याकडेही हा मुद्दा मांडण्याचा प्रयत्न केला होता. सरबजीत प्रकरणावरूनही पाक सरकार आणि लष्कराने हिंदुस्थानला हेरगिरीच्या पिंजर्‍यात उभे करण्याचा नेहमीचा उपद्व्याप केला होता. मग आता पाकचेच हेरगिरीचे जे रॅकेट हिंदुस्थानी यंत्रणांनी उद्ध्वस्त केले त्याबद्दल पाकिस्तानला काय म्हणायचे आहे? अर्थात पाकिस्तानी हेरगिरी पहिल्यांदाच पकडली गेली असे नाही. त्यांचे हे उद्योग यापूर्वीही हिंदुस्थानी सुरक्षा यंत्रणांनी वेळोवेळी उघड केले आहेत. ‘आयएसआय’साठी हेरगिरी करणार्‍या सैन्यातील एका कारकुनाला दोन वर्षांपूर्वी जयपूरमध्ये अटक करण्यात आली होती. शिवाय हिंदुस्थानी गृहखात्यातच पाकसाठी हेरगिरी केल्याच्या संशयावरून एका वरिष्ठ अधिकार्‍याची चौकशी करण्यात आली होती. गेल्या तीन-चार वर्षांत आयएसआयच्या सुमारे ५० गुप्तहेरांना हिंदुस्थानात पकडण्यात आले आहे. तरीही हिंदुस्थानच्याच नावाने पाकिस्तान उलट्या बोंबा मारीत असतो. वास्तविक पाकिस्तानी राज्यकर्ते आणि लष्कर आयएसआयच्या माध्यमातूनच हिंदुस्थानविरोधी कारवाया अमलात आणत असतात. हिंदुस्थानच्या वेगवेगळ्या भागांत पाक गुप्तहेर आणि हिंदुस्थानविरोधी गद्दारांची पिलावळ कार्यरत आहे. मग ते इस्लामी दहशतवाद्यांना अप्रत्यक्ष मदत करणारे ‘स्लीपर सेल’ असतील, सिमी, इंडियन मुजाहिदीनसारख्या दहशतवादी संघटनांत काम करणारे असतील किंवा या सर्व मंडळींनी ठिकठिकाणी तयार केलेल्या ‘मिनी पाकिस्ताना’तून हिंदुस्थानविरोधी फूत्कार सोडणारे धर्मांध असतील. पाकड्यांचे हे ‘ना’पाक उद्योग वर्षानुवर्षे सुरू आहेत. जम्मू आणि कोलकाता येथे उघड झालेले पाक हेरगिरीचे रॅकेट हा या उद्योगांचा केवळ एक छोटा भाग आहे. हिंदुस्थानबरोबर विनाअट चर्चा करण्याची तयारी म्हणे आता पाकिस्तानी पंतप्रधान नवाज शरीफ यांनी दाखविली आहे. ती तर त्यांना दाखवावीच लागेल, पण फक्त चर्चेची गुर्‍हाळे चालविण्यापेक्षा शरीफमियांनी आधी आयएसआयच्या नथीतून हिंदुस्थानविरोधी ‘गोळी’ मारणे बंद करावे. एकीकडे हेरगिरीचे ‘ना’पाक इरादे कायम ठेवायचे आणि दुसरीकडे मैत्रीचे ‘शहजादे’ बनण्याचा आव आणायचा. पाकिस्तानी दुतोंडी सापाचे हे प्रकार त्याला ठेचल्याशिवाय बंद होणार नाहीत. - See more at: http://www.saamana.com/sampadkiya/irade-ani-shehjade#sthash.GiWWboBB.dpuf

GLOBAL WARMING

हवामान बदलाबाबत मोदींनी प्रगत देशांना फटकारले हरितगृह वायू उत्सर्जनाचे प्रमाण कमी करण्याचे सगळे ओझे भारतासारख्या विकसनशील देशांवर टाकणे चुकीचे आहे. ‘हरितगृह वायू उत्सर्जन कपातीचा बोजा विकसनशील देशांवर टाकणे चुकीचे ’ हरितगृह वायू उत्सर्जनाचे प्रमाण कमी करण्याचे सगळे ओझे भारतासारख्या विकसनशील देशांवर टाकणे चुकीचे आहे. कारण जीवाश्म इंधनावर विकसित देशांची प्रगती साधली गेली आहे, असा स्पष्ट इशारा पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांनी दिला आहे. ‘फायनान्शियल टाइम्स’मध्ये लिहिलेल्या एका लेखात मोदी यांनी म्हटले आहे की, सामुदायिक उद्दिष्टासाठी जबाबदारीचे वेगवेगळे प्रमाण ठरवणे हे जरा अडचणीचे आहे, विकसनशील देशांवर जास्त जबाबदारी टाकणे चुकीचे आहे. विकसित देशांनी हवामान बदलावर उपाय करताना मोठी जबाबदारी पार पाडली पाहिजे. ‘सीओपी २१’ परिषदेच्या निमित्ताने लिहिलेल्या लेखात मोदी म्हणतात की, माणसाला जीवाश्म इंधनांचे परिणाम माहिती नव्हते तेव्हा विकसित देशांनी त्यांचा वापर भरभराट व प्रगतीसाठी करून घेतला व आता ते सगळी जबाबदारी विकसनशील देशांवर टाकीत आहेत. हे न्यायाला धरून होणार नाही. विकसित देश म्हणत आहेत की, जे देश विकासाची सुरुवात करीत आहेत, त्यांनी जास्त जबाबदारी उचलावी. पण आमच्या मते प्रगत देशांनी जास्त जबाबदारी उचलावी. कारण आज वैज्ञानिक प्रगतीमुळे ऊर्जेचे पर्यायी स्रोत उपलब्ध आहेत, म्हणजे ते गरीब देशांना परवडणारे आहे, असे नाही. काही मूठभर लोकांच्या जीवनशैलीमुळे आम्हाला विकासाची संधी नाकारणे किंवा शिडीच्या पहिल्या पायरीवर असताना खाली खेचणे चुकीचे आहे. उष्णकटीबंधीय देशातील सूर्यप्रकाश भरपूर असलेल्या १२१ देशांची आघाडी तयार करून खेडय़ांमध्ये सौरऊर्जा उपलब्ध करून देण्याचे उद्दिष्ट मोदी यांनी ठेवले आहे. पॅरिस येथे होत असलेल्या हवामान परिषदेसाठी ते उपस्थित असून पृथ्वीचे तापमान औद्योगिकपूर्व काळाच्या पेक्षा २ अंशांनी खाली ठेवण्यासाठी नवीन करार या परिषदेत अपेक्षित आहे. मोदी यांनी महात्मा गांधी यांचा संदर्भ देऊन म्हटले आहे की, आम्ही पृथ्वीच्या कल्याणाचे विश्वस्त म्हणून भूमिका पार पाडण्यासाठी येथे आलो आहोत. आगामी पिढय़ांची आम्हाला काळजी आहे. पॅरिस येथील परिषद यशस्वी करण्यात भारताचा वाटा असेल. अमेरिकेचे परराष्ट्रमंत्री जॉन केरी यांनी असे म्हटले होते की, भारताने हवामान बदलाच्या समस्येचे आव्हान स्वीकारावे, कारण नवीन पद्धती स्वीकारण्याबाबत भारताचा पवित्रा सावध दिसतो आहे पॅरिस येथे संयुक्त राष्ट्रांची वातावरण बदल परिषद सुरू झाली आहे. अमेरिका ही जगातली सर्वात ताकदवान आर्थिक सत्ता. वातावरण बदलाविरोधातली लढाई जिंकण्यासाठी कॅप्टनने पुढाकार घ्यायला पाहिजे. परंतु इथे हा कॅप्टनच कुचकामी आणि परिस्थिती बिघडवणारा ठरला आहे. पॅरिसच्या परिषदेच्या निमित्ताने गेले काही आठवडे जगभरातल्या प्रसारमाध्यमांमधून प्रदूषणाची, वातावरण बदलावर परिणामकारक ठरणाऱ्या घटकांची चर्चा सुरू आहे. या विषयाची परिभाषा शास्त्रीय स्वरूपाची असल्यामुळे सर्वसामान्यांना क्लायमॅट चेंज हे काहीतरी ‘वरच्या’ वर्गातल्या लोकांचे प्रकरण असल्यासारखे वाटते. प्रत्यक्षात तसे नाही. आज आपल्या उंबरठ्यापाशी येऊन जी संकटे ठेपली आहेत किंवा अलीकडच्या काही वर्षांमध्ये ज्या संकटांनी आपल्याला होरपळले किंवा डुबवले आहे, तो सगळा वातावरणातील बदलाचा परिणाम आहे. वातावरणातील बदलाचा परिणाम म्हणजे केवळ हिमालयातले बर्फ वितळणे किंवा समुद्राचे तपमान वाढणे नव्हे. मुंबईतला दहा वर्षांपूर्वीच्या २६ जुलैचा हाहाकार, देशाच्या विविध भागांत येणारे महापूर, सततचे दुष्काळ, अवकाळी पाऊस किंवा गारपीट हे सगळे वातावरणातील बदलाचे परिणाम आहेत. भारतीय उपखंडातील आणि आफ्रिकेतील शेतकऱ्यांचे जीवनच त्यामुळे उद्ध्वस्त होण्याची वेळ आली आहे. ‘विकसनशील देशातील प्रत्येक नागरिक एकतर अमेरिकेत राहू इच्छितो किंवा अमेरिकनांसारखे राहू इच्छितो…’ सेंटर फॉर सायन्स अँड एनव्हायर्नमेंटच्या (सीएसइ) महासंचालक सुनिता नारायण यांनी या एका वाक्यात जगाच्या मानसिकतेचे वर्णन केले आहे. हवामान बदलासंदर्भात पावले उचलण्याबाबत अमेरिका किती बेफिकीर आहे, याचे तपशीलवार पुराव्यानिशी विवेचन करणारा Capitan America (कॅपिटान म्हणजे कुचकामी कॅप्टन) हा अहवाल सीएसइच्यावतीने प्रसिद्ध करण्यात आला आहे. सुनिता नारायण आणि सीएसइचे उपमहासंचालक चंद्रभूषण यांनी अमेरिकन संशोधन संस्थांकडील अधिकृत आकडेवारीसह अमेरिकेचे ढोंग उघडे केले आहे. अमेरिकन जीवनशैलीबद्दल काही चर्चा किंवा तडजोड होऊ शकत नाही, असे अमेरिकेचे अध्यक्ष जॉर्ज बुश (सीनिअर) १९९२ मध्ये म्हणाले होते. त्यानंतर दोन दशकांचा कालावधी उलटून गेला आहे तरी अमेरिकनांची जीवनशैली बदलत नाही. आपल्या जीवनशैलीमुळे जगाचे आणि आपलेही अस्तित्त्व धोक्यात येत आहे, याची कल्पना त्यांना नाही असे नाही. परंतु त्यामुळे होणारे नुकसान आपण आर्थिक स्वरुपात भरून देऊ शकतो असा अहंकार त्यांच्याठायी दिसतो. साधे वीजवापराचे उदाहरण घेतले तरी अमेरिकनांची मुजोरी लक्षात येऊ शकेल. अमेरिकेचा दरडोई वीजवापर युरोपियन युनियनच्या दुप्पट, चीनच्या चौपट आणि भारतीयांपेक्षा १७ पट अधिक आहे. अपारंपरिक ऊर्जा निर्मितीच्या क्षेत्रामध्ये अमेरिकेने फारसा उत्साह दाखवलेला नाही. २०१४ मध्ये पवन ऊर्जेच्या क्षेत्रात युरोपिअन युनियनने तर सौर ऊर्जेच्या क्षेत्रात जर्मनीने अव्वल क्रमांक पटकावला. अमेरिका पवन ऊर्जेमध्ये दुसऱ्या आणि सौर ऊर्जेमध्ये पाचव्या क्रमांकावर आहे. अपारंपारिक ऊर्जानिर्मितीची अमेरिकेची क्षमता युरोपिअन युनियनपेक्षा निम्म्याहून कमी आणि चीनच्या निम्मी आहे. २०१२ ते २०१४ या तीन वर्षांमध्ये जागतिक पातळीवर अपारंपारिक ऊर्जा क्षेत्रातील अमेरिकेची गुंतवणूक पंधरा टक्के आहे. दुसरीकडे चीनची ही गुंतवणूक २७.५ टक्के आहे. चीनच नव्हे तर भारतसुद्धा अपारंपारिक ऊर्जा क्षेत्रातील गुंतवणुकीमध्ये अमेरिकेपेक्षा अधिक महत्त्वाकांक्षी आहे. एकुणात पाहिले तर अपारंपारिक ऊर्जा क्षेत्रात अमेरिकेची कामगिरी अगदीच क्षुल्लक स्वरुपाची आहे. अमेरिकेसारखा श्रीमंत देश अपारंपारिक ऊर्जेकडे दुर्लक्ष करतो, यामागे ही ऊर्जा महागडी असण्याव्यतिरिक्त दुसरे कुठलेही कारण दिसत नाही. वाहनांची वाढती संख्या आणि त्यामुळे होणाऱ्या प्रदूषणाच्या पार्श्वभूमीवर जगभर सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्था मजबूत करण्याकडे कल दिसून येतो. सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्था सक्षम करणे हाच वाहनांच्या वापरावर नियंत्रण मिळवण्याचा प्रभावी उपाय आहे. परंतु तिथेही अमेरिकनांची जीवनशैली सगळ्यांच्या मुळावर उठणारी आहे. घरातून कामावर जा-ये करण्यासाठी अमेरिकेतले ८६ टक्के लोक मोटारींचा वापर करतात, यावरून त्याची कल्पना येऊ शकेल. फक्त पाच टक्के लोक सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्थेचा वापर करतात. गेल्या दोन दशकांत हे चित्र बदललेले नाही. अमेरिकेतील एकूण ग्रीन हाऊस गॅसेसच्या उत्सर्जनामध्ये निवासी आणि व्यावसायिक क्षेत्राचा वाटा १२ टक्के आहे. या दोन्ही क्षेत्रांमध्ये ४१ टक्के ऊर्जेचा वापर होतो, आणि तो कमी होण्याची शक्यता नाही. साधी गोष्ट असते, म्हणजे जेवढे घर मोठे तेवढा ऊर्जेचा वापर अधिक. मुकेश अंबानीच्या भल्यामोठ्या निवासस्थानावर जगभर टीका होते, ती त्यामुळेच. अमेरिकेत पाहिले तर दर पिढीगणिक घराचा आकार वाढत चालला आहे. १९६० मध्ये तिथे घराचा सरासरी आकार बारा हजार चौरस फूट होता, तो २००० ते २०१२ या काळात सरासरी १९ हजार चौरस फुटावर गेला. १९७०-८०च्या दशकात १८८० चौरस फुटांचे घर बांधले जात असेल तर २००० मध्ये तो आकार २४०० चौरस फुटांपर्यंत वाढला. तुलनात्मकदृष्ट्या पाहिले तर जपानमध्ये घराचा आकार सरासरी १४२० चौरस फूट, ब्रिटनमध्ये ८१८ तर चीनमध्ये ६४५ चौरस फूट असतो. इमारतींच्या बांधकामांसाठीचे नियम आणि उपकरणांच्या दर्जाच्या माध्यमातून ऊर्जेचा वापर कमी करण्याचे आपले धोरण असल्याचे अमेरिकेचे याबद्दलचे स्पष्टीकरण आहे. एक अमेरिकन माणूस घरामध्ये किती वीज वापरतो, याची तुलनात्मक आकडेवारी पाहिली तरी अमेरिकन विजेच्या वापराबाबत किती चंगळवादी आहेत, हे लक्षात येऊ शकेल. एक अमेरिकन घरामध्ये फ्रान्सच्या नागरिकाच्या दीडपट, जपान आणि ब्रिटनच्या नागरिकाच्या २.२ पट, जर्मनीच्या २.६ पट, दक्षिण आफ्रिकनाच्या पाचपट, चिन्याच्या दहापट, भारतीयाच्या ३४ पट, नायजेरियन नागरिकाच्या ६१ पट वीज वापरली जाते. वातावरण बदलाच्या संकटाचा सामना सगळ्यांनी एकत्र येऊन सामूहिकपणे करण्याबाबत अमेरिकेचे राष्ट्राध्यक्ष बराक ओबामा सकारात्मक आहेत, परंतु अमेरिकेतली वस्तुस्थिती काही वेगळेच सांगते

फारुख अब्दुल्ला! जम्मू-काश्मीरचे माजी मुख्यमंत्री शेख अब्दुल्ला यांचे पुत्र आणि अब्दुल्ला घराण्याची पुण्याई हीच त्यांची राजकारणात येण्याची पात्रता!

अब्दुल्लांचे देशद्रोही फूत्कार! कुठले ना कुठले वक्तव्य करून प्रसिद्धीच्या झोतात राहण्याची जी शैली दिग्विजयसिंग, मणिशंकर अय्यर यांनी अवगत करून घेतली आहे, त्या मालिकेतील आणखी एक नाव म्हणजे फारुख अब्दुल्ला! जम्मू-काश्मीरचे माजी मुख्यमंत्री शेख अब्दुल्ला यांचे पुत्र आणि अब्दुल्ला घराण्याची पुण्याई हीच त्यांची राजकारणात येण्याची पात्रता! पण, भारतीय राजकारणात जशी नेहरू, गांधींची घराणेशाही चालून गेली, तसेच अब्दुल्ला घराणेही घराणेशाहीच्या राजकारणात तरून गेले. सतत वादग्रस्त वक्तव्ये करण्यात फारुख अब्दुल्ला यांचा हात धरणारे बोटावर मोजता येण्याएवढे नेते भारतीय राजकारणात सापडू शकतील. ३७० कलमान्वये जम्मू आणि काश्मीर राज्याला मिळालेल्या विशेष दर्जामुळेही त्यांचे समाधान झालेले नाही. ते स्वतः आणि त्यांचा मुलगा उमर अब्दुल्ला हे राज्याचे मुख्यमंत्री असताना, त्यांनी कायम जम्मू आणि काश्मीर राज्याला अधिकाधिक स्वायत्तता मिळावी, यासाठी प्रयत्न केले. त्यासाठी चिथावणीखोर वक्तव्ये केली, केंद्र सरकारविरुद्ध संघर्षांची भूमिका घेतली आणि धमक्या देऊन जास्तीत जास्त फायदे लाटून घेतले. प्रसंगी राजकीय पदंसुद्धा लाटली. जादा स्वायत्ततेची मागणी करणार्‍या खोर्‍यातील हिंसक गटांच्या पाठीशी उभे राहण्याची राष्ट्रद्रोही भूमिकादेखील त्यांच्या पक्षाने घेतली. भारताच्या ताब्यातील जम्मू आणि काश्मिरात सार्वमत घ्यावे, अशी जी मागणी खोर्‍यात मधूनमधून उठते, त्या मागणीलासुद्धा या बेताल बादशहाचे समर्थन राहिलेले आहे! अशातच फारुख अब्दुल्ला यांनी काल आणखी एक वादग्रस्त वक्तव्य करून राष्ट्रवादी विचारसरणीच्या नेत्यांची नाराजी ओढवून घेतली आहे. पाकव्याप्त काश्मीर भारताचे नाहीच आणि काश्मीरचा हा भाग भारत पाकिस्तानपासून हिरावू शकत नाही, या त्यांच्या वक्तव्यावर निषेधाचे सूर उमटले नसते तरच नवल. असे वक्तव्य करून त्यांनी राष्ट्रद्रोही भूमिकाच घेतली आहे. आपण खोर्‍यातील जवानांचे नैतिक खच्चीकरण करतोय्, असेदेखील त्यांना वाटले नाही. त्यांची जीभ जराही कचरली नाही. यातून, प्राणांची बाजी लावणार्‍या जवानांची अवहेलनाच त्यांनी केलेली आहे. म्हणे भारतीय फौजा काश्मिरातील दहशतवाद रोखू शकत नाहीत. स्वातंत्र्यापासून ६७ वर्षे झाली, भारताच्या ताब्यातील जम्मू आणि काश्मीर शाबूत आहे, ते केवळ सीमेवर लढणार्‍या भारतीय फौजांमुळेच! पाकिस्तानची अडचण या फौजांमुळेच होतेय्, हे साधे गणित अब्दुल्ला यांना समजू नये, याचे आश्‍चर्य वाटते. याच जवानांमुळे आपण घुसखोरीवर नियंत्रण मिळवू शकलो आहोत. खोर्‍यातील दहशतवाद आटोक्यात येऊन तेथील परिस्थिती पूर्वपदावर आणण्यात लष्कराची भूमिका कोण नाकारू शकेल? फौजा आहेत म्हणून हिंसाचारही आटोक्यात आहे. फौजा आहेत म्हणून आया-बहिणींची अब्रू वाचलेली आहे, फौजा आहेत म्हणून समृद्धी आहे आणि फौजा आहेत म्हणून प्रशासनाचे कार्यदेखील सुरळीत पद्धतीने सुरू आहे... फौजांच्या उपस्थितीमुळेच २६ जानेवारी आणि १५ ऑगस्टला खोर्‍यात राष्ट्रध्वज तिरंगा डौलाने फडकवला जाऊ शकतो आणि जवान आहेत म्हणूनच खोर्‍यातील उरलेसुरले राष्ट्रवादी दिल्लीच्या सुरात सूर मिसळून गाऊ शकतात. एका अर्थाने, लष्करामुळेच आज जम्मू आणि काश्मीरच्या सुरक्षेची ग्वाही दिली जाऊ शकते. या पार्श्‍वभूमीवर देशद्रोही वक्तव्य करून फारुख अब्दुल्ला यांनी पाकचे हात बळकट करण्याचे, तसेच भारतीय फौजांचे मनोधैर्य खच्ची करण्याचे काम केले आहे. फारुख अब्दुल्लांची विधानं एकतर खुर्ची टिकवण्यासाठी असतात किंवा ती पुन्हा मिळविण्याच्या उद्देशाने केलेली असतात. सध्या राज्यात भाजपा आणि पीडीपीचे सरकार असल्याने, नॅशलन कॉन्फरन्सची कोंडी झालेली आहे. सत्तेविना या पक्षाचे कार्यकर्ते आणि नेतेदेखील अस्वस्थ आहेत. कुठलातरी वाद उकरून काढायचा आणि सरकारविरुद्ध रोष निर्माण होईल याचे प्रयत्न करायचे, एवढेेच काम सध्या त्यांना करता येण्यासारखे आहे. आणि तेच काम ते इमानेइतबारे करून राहिले आहेत. जम्मू आणि काश्मीर हे भारताचे अभिन्न अंग असून, पाकव्याप्त काश्मीरवरसुद्धा भारताचाच हक्क असल्याचे आपण मानतो. जम्मू आणि काश्मीर विघटनवाद्यांच्या तावडीतून मुक्त करणे आणि पाकने गिळंकृत केलेला भाग परत मिळविणे, यासाठी भारताचे सातत्याने प्रयत्न सुरू आहेत. अनेक बाबी राजनयिक पातळीवर सुरू आहेत. छोटे-मोठे मुद्दे पाकिस्तानी नेत्यांना पटवून सांगितले जात आहेत. भलेही पाकिस्तान आपल्या मागण्यांना, आपल्या पुराव्यांना केराची टोपली दाखवत असला, तरी भारताच्या प्रयत्नांना हळूहळू यश येऊ लागले आहे. आता गिलगिट, बाल्टिस्तान, मिरपूर आणि बलुचिस्तानातील लोक ‘चलो भारत’चे नारे देऊ लागले आहेत. फारुख अब्दुल्ला यांनी केलेले वक्तव्य हे व्यक्तिगत आहे की त्यांच्या पक्षाची ही मतं आहेत, हे भारतीय जनतेने जाणून घ्यायला हवे. सशस्त्र दलांच्या म्हणजेच देशाच्या क्षमतेबद्दल जाहीरपणे वाद उपस्थित करून त्यांनी संरक्षणविषयक मुद्याचे राजकीयीकरण केले आहे. त्यांच्याविरुद्ध देशद्रोहाचाच गुन्हा दाखल व्हायला हवा! श्यामाप्रसाद मुखर्जी यांनी काश्मीरच्या अखंडतेसाठी प्राणांची बाजी लावली आणि हा नेता अखंडतेला तडे देणारी भूमिका घेत आहे. कुठे इंद्राचा ऐरावत आणि कुठे नॅशनल कॉन्फरन्सची तट्‌टाणी? विघटनवाद्यांच्या भूमिकेला समर्थन देताना, खोर्‍यातील काश्मिरी पंडितांच्या दुरवस्थेबद्दल चकार शब्द काढायला अब्दुल्ला महाशय तयार नाहीत. लडाख खोर्‍यातील मागास बौद्ध समुदायाच्या समस्यांबद्दल ते अवाक्षरही बोलणार नाहीत. स्वातंत्र्यानंतर पंजाबमधून येऊन खोर्‍यात स्थायिक झालेल्या समाजबांधवांना आज ६७ वर्षांनंतरही निवडणुका आणि मतदानापासून वंचित ठेवले जात आहे. त्यांच्या मानवाधिकारांच्या उल्लंघनाबद्दलही अब्दुल्ला नामक असामी काही बोलणार नाही; पण पाकव्याप्त काश्मीरचे आणि भारताच्या ताब्यातील जम्मू-काश्मीरचे विलीनीकरण कदापि शक्य नाही, याचा धोशा मात्र हा बेजबाबदार नेता वारंवार करत राहणार! प्रश्‍न असा उपस्थित होतो की, अब्दुल्ला घराणे मीठ कुणाचे खात आहे? ते जर भारताचे मीठ खात असतील, तर अशी देशद्रोही भूमिका घेण्याचा त्यांना हक्कच नाही. आणि जर ते पाकिस्तानचे मीठ खात असतील, तर त्यांना भारतात राहण्याचा, येथील घटनेनुसार मूलभूत हक्क मिळविण्याचा अधिकारच प्राप्त होत नाही. भारतीय फौजांच्या असमर्थतेबाबत त्यांना एवढा विश्‍वास कुुठून आला? पाकिस्तानी नेतृत्वाशी त्यांची घसट तर नाही? की विघटनवाद्यांच्या ताकदीबाबत ते आश्‍वस्त आहेत? असे असेल तर त्यांचे देशद्रोह्यांशी असलेले संबंध जगजाहीर होतात. हे सिद्ध होत असेल, तर त्यांची जागा सामान्य माणसांप्रमाणे तुरुंगातच असायला हवी! भारताने, गोर्‍या कातडीच्या या काळसर्पाला नेस्तनाबूत करणे, हीच विषारी फूत्कारांबद्दल योग्य शिक्षा ठरू शकते!

(भारतसोडून इतरत्र) प्रसिद्ध असलेल्या लेखिका अरुंधती रॉय यांनी महात्मा फुले समता पुरस्कार स्वीकारला. कुणाकडून?

अरुंधतीची दांभिकता भारतातील सर्व मानवतावादी कार्यांच्या संरक्षक, कथित सेक्युलर विचारधारेच्या ध्वजवाहक आणि (भारतसोडून इतरत्र) प्रसिद्ध असलेल्या लेखिका अरुंधती रॉय यांनी महात्मा फुले समता पुरस्कार स्वीकारला. कुणाकडून स्वीकारला? आपल्या छगन भुजबळांकडून! या देशात सामाजिक समतेसाठी, सेक्युलरपणासाठी संघर्ष करायचा तर साथ कुणाचीही चालते. सोबत कोण, यापेक्षा संघर्ष महत्त्वाचा. असो. छगन भुजबळ म्हटले की भ्रष्टाचार आठवतो. किती कोटींचा, तर आकडा कितीही सांगता येईल. कदाचित चार हजार कोटींचाही असेल. पण, भुजबळ मात्र महात्मा फुलेंचे वैचारिक वारसदार आहेत. त्यामुळे जे भ्रष्टाचाराचे डाग इतरांना दिसतात आणि विशेषत: त्या ‘नतद्रष्ट’ एसीबीला दिसतात, ते महान लोकांना दिसत नाही. भुजबळांकडून पुरस्कार स्वीकारताना अरुंधती रॉय यांना लाज वाटली नसेल किंवा एक लाखाचा चेक स्वीकारताना त्यांचे हात थरथरलेही नसतील. कारण, भुजबळ समतेचे वारकरी आहेत. त्यांच्यावरील भ्रष्टाचाराचे आरोप, पोलिस खात्याचे भगवाकरण झाल्याचा परिणाम आहे. त्यामुळे मुळात ते निष्कलंक आहेत. भुजबळांकडून पुरस्कार स्वीकारल्यानंतर त्यांच्याच उपस्थितीत मंचावरून अरुंधतीबाईंनी, सध्या चलनी असलेल्या असहिष्णुतेवर प्रवचन झाडले. पाठीवरून समता परिषदेचा हात फिरल्यावर तोंडातून मळमळच बाहेर पडणार. तशी ती पडली. देशात सध्या जे काही वातावरण आहे, त्याचे वर्णन करायला ‘असहिष्णुता’ हा शब्ददेखील कमी आहे, असे त्या म्हणाल्या. परदेशातून कोट्यवधींच्या देणग्यांचा रतीब बंद झाल्यावर सर्वदूर असहिष्णुताच दिसणार. एक मात्र राहून राहून आश्‍चर्य वाटते की, महात्मा फुले, छत्रपती शाहू महाराज यांसारख्या थोर लोकांच्या विचारांचा झेंडा खांद्यावर घेणार्‍या या तथाकथित नेत्यांना, अशा नेत्यांची तळी उचलणार्‍या विचारवंतांना, गरिबांच्या तोंडचा घास हिरावून घेणारा कोट्यवधी रुपयांचा भ्रष्टाचार विशेष महत्त्वाचा का वाटत नाही? दांभिकपणानेही शरमून जावे असा यांचा दांभिकपणा आम्ही नजरेआड करतो आणि त्यांच्यासाठी टाळ्या वाजवितो. अरुंधती रॉय यांनी भुजबळांसारख्या बोलक्या सुधारकांच्या मागे लागण्यामागचे गौडबंगाल काय? चिदम्बरम्‌ना उपरती तिकडे दिल्लीत सोनिया कॉंग्रेसचे निष्ठावंत नेते पी. चिदम्बरम् यांनी सांगितले की, सलमान रश्दी यांच्या पुस्तकावर राजीव गांधी सरकारने घातलेली बंदी चूक होती. २७ वर्षांनंतर ही उपरती झाली आहे. कारण आता ती होऊन खूप काही नुकसान होणारे नाही, याची खात्री असेल, म्हणूनच चिदम्बरम् बोलले. बंदी घातली तेव्हा चिदम्बरम् राजीव गांधी सरकारमध्ये गृह राज्यमंत्री होते. पण, ही कृती असहिष्णू ठरत नाही. तस्लिमा नसरीन मुस्लिम उग्रवाद्यांच्या भीतीने वणवण फिरत आहे. अज्ञातवासात जीवन जगत आहे. ती असहिष्णुता ठरत नाही. नरेंद्र दाभोळकरांची हत्या कॉंग्रेसच्या राजवटीत होते, तेव्हा विचारस्वातंत्र्यावर घाला पडत नाही. दिल्लीत शिखांचा नरसंहार होतो, तेव्हा कुणाला भारत सोडून जावेसे वाटत नाही. एम. एफ. हुसेन यांना भारत सोडून पळावे लागले, तेही कॉंग्रेसच्या कारकीर्दीत. यावर गंमत केली ती कॉंग्रेसचे प्रवक्ते राशीद अल्वी यांनी. ते म्हणाले, चिदम्बरम् काय म्हणाले ते मला माहीत नाही. सलमान रश्दींच्या पुस्तकामुळे कोट्यवधींच्या भावनांना आघात पोचला. राजीव गांधी यांनी योग्य निर्णय घेतला. कुणाच्या भावनांना आणि विचारधारेला दुखविण्याचा कुणाला अधिकार नाही. मग हिंदूंच्या भावना दुखविल्या जातात म्हणून गोमांसावर बंदी घातली तर हेच लोक, असहिष्णुता म्हणून ओरडतात. आम्ही काय खायचे ते सरकार ठरविणार काय, असा प्रश्‍न विचारतात. मुळात, या लोकांचे पक्के ठरले आहे की, जे काही आम्ही करू, ते संविधानाचा सन्मान राखण्यासाठी, भारतीय मूल्यांचे वर्धन करण्यासाठी आणि जे काही मोदींच्या कार्यकाळात होईल, ते सर्व संविधानाला पायदळी तुडविणारे, समाजाला तोडणारे. अशी दगडी मते ज्यांची आहेत, त्यांचे काय मतपरिवर्तन होणार? पी. चिदम्बरम्‌देखील जे काही बोलले, तो त्यांचा नाइलाज होता. कारण ज्या कार्यक्रमात ते बोलले, त्याचे नाव होते- इज इंडिया लिबरल रिपब्लिक? (भारत मुक्त गणतंत्र आहे का?). अशा ठिकाणी प्रथमच चुकीची कबुली दिली म्हणजे पुढचे अडचणीचे प्रश्‍न टाळता येतात. तेच चिदम्बरम् यांनी केले. चिदम्बरम् यांची ही उपरती किती तोंडदेखली आहे, हे राशीद अल्वी यांनी ताबडतोब दाखवून दिले, तरीही असहिष्णुतेवरून मोदी सरकारला झोडपणे सुरूच राहणार. पैशाच्या चणचणीने अस्वस्थ झालेला मीडिया या अशा गोष्टींना भडक प्रसिद्धी देत राहणार. सर्वसामान्य नागरिकांनी मात्र यापासून अतिशय सावध राहिले पाहिजे. कारण आता अशा लोकांना वारंवार उपरती होत राहणार... - श्रीनिवास वैद्य

HOW WORLD PERCEIVES INDIA

Here's What The World Tells Foreign Tourists Heading To India. And It's Scathing Mallika Circar Given India's rape epidemic (there's honestly no other way to term it), countries and travel organizations around the world are increasingly wary about women visiting India. A little while ago, Japan issued a warning to its female citizens interested in traveling to India, following two allegations of rape on its citizens. In one case, a Japanese tourist said a man, claiming to be a tour guide, raped her while dropping her at her guest house. In the other, a Japanese national in Bodhgaya was allegedly kidnapped, robbed and raped by 6 men from Kolkata. After the more recent Jaipur case came to light, the Japanese Consulate in Kolkata advised tourists in India to be careful and behave cautiously. India has had a reputation of being unsafe for women, but this largely focused on the condition of Indian women. However, there has been an increase in the cases of sexual assault against foreign nationals across the county. Take a look for yourself - a Polish woman in Delhi, a Swiss cyclist in Madhya Pradesh, an Irish charity worker in Kolkata, a German teenager on a train, a Danish woman in Delhi - the list seems endless. These have caused countries apart from Japan, and travel organisations around the world, to follow suit and issue warnings to female tourists intending to travel to India. A look at some of the travel advisories issued: The UK “Avoid travelling alone on public transport, or in taxis or auto-rickshaws, especially at night. If you have to use a taxi get them from hotel taxi ranks and use pre-paid taxis at airports. Try to avoid hailing taxis on the street. If you’re being collected at the airport by a hotel driver make sure they have properly identified themselves before you set off.” The US “Women should observe stringent security precautions, including avoiding use of public transport after dark without the company of known and trustworthy companions, restricting evening entertainment to well-known venues, and avoiding isolated areas when alone at any time of day. Keep your hotel room number confidential and make sure hotel room doors have chains, deadlocks, and peep holes. When possible, travel around the area with groups of friends rather than alone.” Canada “Women should avoid travelling alone, particularly at night, on public transportation, taxis and auto-rickshaws, as well as in less populous and unlit areas, including city streets, village lanes and beaches. Dress conservatively and respect local customs.” Australia “Exercise vigilance at all times of the day, avoid walking in less populous and unlit areas, including city streets, village lanes and beaches, and take care when travelling in taxis and rickshaws. Avoid travelling alone on public transportation, autos and taxis, particularly at night.” Additionally, countries like France and other members of the European Union have also issue warnings, asking women to exercise "utmost caution. Several recent incidents show that foreign women or expatriates can be the victims of such incidents in India." Travel blogs and experts paint a slightly prettier picture of India. Lonely Planet “You're very unlikely to experience violent crime as a woman traveller in India; it’s sexual harassment that you may experience – more so in tourist towns and larger cities in the north of the country. Rude comments, voyeurism, and men ‘brushing against’ or groping women are all common.” In another blog, travel writer Candace Rardon describes her experience in India very warmly. “While travel in India will require heightened attention and common sense, let me assure you it is worth it. Although I did encounter men who stared at me inappropriately, there were countless others who in no way treated me as a sexual object – farmers and pharmacists, shopkeepers and teachers, men whose warmth, kindness, and compassion moved me in unexpected ways.” However, no warnings or advisories have been issued in the neighbouring country of Nepal, despite there having been many case of sexual violence on Nepalese citizens in India. The two countries share a soft border, and it is virtually impossible to keep track of immigrants working without labour permits in India.

http://www.newsbharati.com/Encyc/2015/11/29/India-coastal-security-Brig-Mahajan

नवीन भारतीय दमदार नेतृत्व प्रभावी संरक्षण १) Google play store :- https://play.google.com/store/books/details/%E0%A4%AC_%E0%A4%B0_%E0%A4%B9_%E0%A4%AE_%E0%A4%A4_%E0%A4%AE%E0%A4%B9_%E0%A4%9C%E0%A4%A8_Navin_Bhartiy_Damdar_Netrutva_Prab?id=jIvSCQAAQBAJ&hl=en

PROXY WAR IN JAMMU KASHMIR :A WINNING STRATEGY-BY BRIG HEMANT MAHAJAN, http://rmponweb.org/publication_proxy_war.php

Troops Dip Into Their Pockets to Fight J and K Terror

Troops Dip Into Their Pockets to Fight J and K Terror By Pradip R Sagar Published: 22nd Nov 2015 09:10:27 AM Photos Army pays tribute to Colonel Santosh Mahadik who was killed in an encounter with terrorists in north Kashmir Army pays tribute to Colonel Santosh Mahadik who was killed in an encounter with terrorists in north Kashmir NEW DELHI: The death of Colonel Santosh Mahadik in a gun battle with terrorists last week in Kashmir has angered officers involved in anti-terrorist operations over the government’s apathy in equipping them to fight “highly motivated” and heavily armed militants. In mountainous terrains like Jammu & Kashmir and the Northeast, soldiers need much more than just deadly firepower; they need protective gear that provides a shield while keeping them agile. Sadly, bureaucratic hurdles have held up acquisition of critical gear like bulletproof jackets, ballistic helmets and primary assault rifles. Some commanding officers, however, won’t let recalcitrant babus in South Block endanger the lives of their men. Officers in Kashmir Valley are buying the much-needed gear from the open market with money from welfare funds of their units. An Army officer in Jammu & Kashmir told The Sunday Standard the government is not giving them equipment required for close quarter battle. “I can’t let my men die because they don’t have basic protective gear. I am buying them from the open market from my regimental funds. Though the fund of my unit should be for welfare of my troops, nothing is more important than the lives of my men,” said a commanding officer of an artillery unit posted in north Kashmir who has just procured 200 ballistic helmets. A commanding officer of an infantry battalion posted in Baramulla has bought firing gloves and knee guards for his unit. The battalions are also buying harnesses for their bullet proof jackets, tracking gears, shoes, pouches, etc. A soldier with the obsolete INSAS rifle An Army unit’s welfare fund is a contributory one by troops and from profits from CSD canteen sales. It is used to organise celebrations on a unit’s Raising Day, regimental festival day, for improving accommodation of jawans and for incidental expenses of the unit. Over 850 army personnel have died in Operation Rakshak, the Army’s counter insurgency operation, in the last 10 years in Jammu & Kashmir; 72 have been killed this year. With heavy and ineffective bulletproof jackets and helmets provided by the Defence PSU Ordnance Factory Board, troops in counter-insurgency operations find it difficult to operate against militants. The government has not yet provided new primary assault rifles for jawans after weapons produced by foreign vendors were found to be unsatisfactory and expensive, leading to cancellation of the contract. The Army has been battling to replace its two-decade-old indigenous INSAS rifles, which has been a “disappointment”. The Army proposed to buy 66,000 5.56 mm assault rifles to replace INSAS that has been in use since the 90s despite complaints of being faulty.

नवीन भारतीय दमदार नेतृत्व प्रभावी संरक्षण १) Google play store :- https://play.google.com/store/books/details/%E0%A4%AC_%E0%A4%B0_%E0%A4%B9_%E0%A4%AE_%E0%A4%A4_%E0%A4%AE%E0%A4%B9_%E0%A4%9C%E0%A4%A8_Navin_Bhartiy_Damdar_Netrutva_Prab?id=jIvSCQAAQBAJ&hl=en 2) Newshunt :- http://ebooks.newshunt.com/Ebooks/default/Navin-Bharatingm-Damadar-Netritv---Prabhavi-Sanrakshan/b-87935

HOW INDIANS ILLTREATED IN SAUDIARABIA

भारतीय मजुरांची आखाती छळछावणी First Published : रवींद्र राऊळ सौदी अरेबियात कामासाठी जाणारे अनेक जण. घरात पडेल ते काम करणा:या अशिक्षित, अल्पशिक्षित महिला मोलकरणींचं त्यातलं प्रमाण लक्षणीय. कस्तुरी मुनिरथिनम ही 58 वर्षीय अशीच एक भारतीय महिला. तिच्या सौदी मालकिणीनं तिचा उजवा हातच कापून टाकला! नुकत्याच घडलेल्या या घटनेने आखाती देशात होणा:या भारतीय कामगारांचा छळ पुन्हा एकदा प्रकाशात आला आहे. का कापला तिचा हात? गेल्या काही महिन्यांपासून होणा:या असह्य छळापासून सुटका करून घेण्यासाठी आपल्या मालकिणीच्या घरातून पळ काढण्याचा प्रयत्न तिनं केला. तिच्या या ‘अपराधा’ची शिक्षा म्हणून कस्तुरीचा थेट हातच कापून टाकण्यात आला. या घटनेचा निषेध करीत भारत सरकारने आरोपींवर कठोर कारवाईची मागणी केली आहे. त्याचबरोबर भारतातून महिला घरेलू कामगार पाठवणं बंद करण्याचा इशाराही दिला आहे. मात्र गेली अनेक वर्षे सातत्याने भारतीय मजुरांच्या अनन्वित छळाचे असे अनेक प्रकार आखाती देशांत होऊनही आतार्पयत त्याविरोधात परिणामकारक हालचाल न झाल्याने आता या घटनेनंतरही त्याला आळा बसेल का, याबाबत भारतीय कामगार साशंकच आहेत. भारतात रोजगाराची संधी नसल्याने हतबल झालेले हजारो कामगार ब:यापैकी कमाई होईल या आशेने नशीब आजमावण्यासाठी परदेशात जातात. उच्चशिक्षित अमेरिका, युरोपमध्ये धाव घेतात, तर अशिक्षित, अर्धशिक्षित कामगार आखाती देश गाठतात. त्यात वेल्डर, फिटरसारखं तांत्रिकी काम करणा:यांपासून ड्रायव्हर, वेटर, हेल्पर, घरेलू कामगार, माळी अशा कुशल - अकुशल कामगारांचा भरणा असतो. एकटय़ा सौदीमध्येच दररोज सुमारे एक हजार मजूर कामाच्या शोधात जाऊन थडकतात. काही र्वष परदेशात काम करून ब:यापैकी पैसे गाठीशी बांधावेत, या अपेक्षेने गेलेल्या बहुसंख्य कामगारांचा तेथे जाताच मात्र भलताच भ्रमनिरास होतो. ज्या कामासाठी बोलावलेलं असतं अथवा रिक्रूट एजंटने जे आश्वासन दिलेलं असतं ते काम न देता भलतीच कामं गळ्यात मारली जातात. मग कॅफेटेरिया, सुपर मार्केट, बांधकामांची ठिकाणं, गेस्ट हाऊसमध्ये पडेल ते काम अशा कामगारांना करावं लागतं. आपल्याकडे असेल नसेल ते विकून, कर्ज काढून दुस:या देशांत आलेल्यांना परत फिरण्याचा मार्ग असाही बंदच झालेला असतो. ‘पैसा मिळतोय’ याच कारणानं मग ते तिथे राबत राहतात. बहुतांश वेळा जे ‘आमिष’ दाखवलेलं असतं, तेवढा पैसा मिळत नाहीच, मरेस्तोवर राबावं मात्र लागतं. कामाच्या शोधात आखाती देशांत जाणा:या भारतीयांचं प्रमाण लक्षणीय आहे. सुमारे 24 ते 28 लाख भारतीय कामगार एकटय़ा सौदी अरेबियात आहेत. यात महिलांचं प्रमाणही बरंच आहे. जवळपास पाच लाख भारतीय मोलकरणी सौदी, कुवेत, कतार, बाहरीन, युनायटेड अरब अमिरात आणि ओमान येथे दिवसरात्र राबून आपला मेहनताना भारतातील कुटुंबीयांना पाठवतात. तेथे जणू त्यांच्याकडून वेठबिगारीच करून घेतली जाते. बेबी सिटरपासून हाऊसकिपिंगर्पयत सारी कामं सोपवली जातात. नशिबी असं गुलामीचं जिणं आलं की त्या महिला वा पुरुष तेथून पळ काढण्याचा प्रयत्न करतात. त्यातून छळचक्र सुरू होतं आणि कस्तुरीवर प्रसंग गुदरला तशा संकटाला तोंड द्यावं लागतं. आज असे हजारो भारतीय महिला आणि पुरुष कामगार प्राण कंठाशी आणून मायदेशी परतण्यासाठी धडपडत असल्याचं दिसून येतं. कामावर रुजू होताच मालक त्या कामगाराचा पासपोर्ट आपल्या ताब्यात घेतो. परतीचे दोर तेथेच कापले जातात. जेव्हा मालकाची मर्जी असेल तेव्हाच आपल्या देशात परतण्यासाठी कामगाराला तो परत केला जातो. या पद्धतीचा फायदा घेऊन कामगारांना राब राब राबवलं जातं. काम पसंत पडलं नाही तरी हाती पासपोर्ट नसल्याने आपल्या देशात परतणार तरी कसं? कारण मालकाने पासपोर्ट आपल्या ताब्यात ठेवलेला असतो. मालकाकडून ‘एक्ङिाट परमिट’ घेतल्याशिवाय मजुरांना तो देश सोडता येत नाही. यातून मालकाला शोषणाचा मार्ग सापडतो. आधीच प्रवासखर्च, रिक्रूट एजंटला पैसे देण्यासाठी कर्ज काढलेलं असतं. ते फिटण्यापुरतं तरी काम करावं म्हणून नाइलाजाने काम स्वीकारलं जातं. त्या मजबुरीचा फायदा घेत मुख्य कामासोबत इतरही कामं करून घेतली जातात. ड्रायव्हर म्हणून कामाला लागलेल्याकडून माळीकामही करून घेतलं जातं. पुरुष कामगारांना तर खुराडय़ासारख्या घरात कोंडून केवळ कामापुरतं बाहेर काढलं जातं. कामगारांच्या शोषणाचा एकही मार्ग सोडला जात नाही. वेतन, कामाचं स्वरूप, कामाचे तास यातून जमेल तेवढी पिळवणूक होते. अगदी एम्प्लॉयमेंट व्हिसासाठीही भरमसाठ फी आकारली जाते. आजारी असतानाही रजा नाकारून काम करून घेतलं जातं. वैद्यकीय उपचार वगैरे तर दूरच. त्यात महिला वा पुरुष कामगारांमध्ये कुठलाच भेदभाव नाही. मानवी हक्क वगैरे सगळं धाब्यावर. आखाती देशात असे पिळवटून टाकणारे अनुभव घेऊन भारतात परतलेल्यांच्या कहाण्या हलवून टाकणा:या आहेत. ‘सौदीत माङयाकडून अन्नपाण्यावाचून दिवसातील 18 तास काम करून घेतलं जाई. पाणी पिण्यासाठी काम थांबवलं तरी घरमालक अथवा त्याचे कुटुंबीय मारहाण करीत. अनेकदा महिलांचं लैंगिक शोषणही केलं जातं. मात्र जिवाच्या भीतीने कुणीही तेथे साधी तक्रार करण्याचा विचारही करीत नाही.’ - भारतात परतलेल्या एका मोलकरणीने सांगितलेली ही कहाणी तेथील घरेलू कामगारांची वस्तुस्थिती दर्शविणारी आहे. रियाधमधील एका हॉस्पिटलमध्ये सलग नऊ महिने साफसफाईचं काम करूनही पगार न मिळालेल्या अकरा महिलांनाही मदतीसाठी भारतीय दूतावासाकडे तक्रार करावी लागली. केरळमधील या महिला एका कंत्रटी कंपनीमार्फत या हॉस्पिटलमध्ये अडीच वर्षाच्या कालावधीसाठी कामाला होत्या. मात्र काम करूनही महिनाअखेरीस त्यांच्या हाती पगार पडत नसे. त्याचवेळी अडीच वर्षाचा करार संपेर्पयत सुटी अथवा रजा घेता येणार नाही, अशी सक्तीही त्यांना करण्यात आली. याबाबत भारतीय दूतावासाकडे तक्रार करूनही काहीच परिणाम झाला नसल्याची तक्रार मणियम्मा विलासिनी या महिलेने केली. त्याचवेळी आपण कामगार, कंपनी आणि सौदी प्रशासनातील अधिका:यांच्या संपर्कात असून, महिलांच्या मदतीसाठी प्रयत्नशील असल्याचा दावा भारतीय दूतावासातील अधिकारी करीत होते. सौदी अरेबियात अन्य देशातील कामगारांना वेळेवर पगार दिला जातो, तर भारतीय कामगारांसोबतच अधिक अन्याय केला जातो, अशीही तक्रार विलासिनीने केली. नोकरी मिळवण्याच्या नियमांमुळे नोकरी मिळत नसेल तर महिलांच्या असहाय्यतेचा, गरिबीचा मॅनपॉवर एजंटकडून अधिकच गैरफायदा घेतला जातो. घरमालक दिवसरात्र काम करून घेत असल्याने बाहरीन येथेही जुलै 2013 मध्ये एका भारतीय आणि दोन इंडोनेशियन महिलांनी बाल्कनीतून उडय़ा मारून पळून जाण्याचा प्रयत्न केला होता. त्यात तिघीही जखमी झाल्या. कागदोपत्री भारतीय महिलेचं नाव अनुषा आणि वय 35 असल्याचा उल्लेख होता. प्रत्यक्षात ती 19 वर्षाची असल्याचं चौकशीत उघडकीस आलं. तिचा हात आणि पाय फ्रॅक्चर झाला होता. घरच्या गरिबीमुळे बाहरीनमध्ये नोकरी मिळवण्यासाठी धडपडणा:या आंध्र प्रदेशातील अनुषाला मॅनपॉवर एजंटने बनावट व्हिसावर बेकायदेशीररीत्या तेथे पाठवलं होतं. तेथील मायग्रंट वर्कर्स प्रोटेक्शन सोसायटीने केलेल्या मदतीने ती कशीबशी भारतात परतली. कामाच्या ठिकाणी छळ असह्य होतो तेव्हा घरेलू काम करणा:या महिला भारतीय दूतावासाने तयार केलेल्या सेफ्टी होमचा आश्रय घेतात. पण अशा सेफ्टी होमर्पयत पोहोचणंही सौदी अरेबियासारख्या देशात पीडित महिलांसाठी सोपं नसतं. कारण भारतीय दूतावासाने केवळ रियाध आणि जेद्दाह येथे सेफ्टी होम सुरू केलेत. मालकाने केलेल्या खोटय़ा तक्रारीवरून पोलीस पकडण्याची शक्यता असताना, दूरचा प्रवास करून देशाच्या एका भागातून दुस:या भागात पोहोचणंही या महिलांसाठी कठीण असतं. ‘ते माङया आयुष्यातील फार कठीण दिवस होते. माझा सतत अपमान आणि छळ होत होता. त्यातून माझं मानसिक संतुलन ढासळेल असं माङया लक्षात येताच मी तेथून पळ काढला. मी जिवंतपणो माङया घरी पोहोचले हेच माझं नशीब’ - दोन वर्षे कुवेत येथे मोलकरणीचं काम करून परतलेल्या आंध्र प्रदेशातील महिलेचा हा अनुभव तिला आयुष्यभर अस्वस्थ करणारा होता. क्लेशकारक अनुभव टाळण्यासाठी नोकरीची पूर्ण माहिती, हमी आणि मान्यताप्राप्त मॅनपॉवर एजंटमार्फत आलेलीच नोकरी स्वीकारा, असं आवाहन भारत सरकार करतं. पण विपन्नावस्थेतून येणा:या अगतिकतेमुळे भल्याबु:या मार्गाने कामगारांचे लोंढे आखाती देशांत जातच आहेत. या सा:याला जबाबदार नेमकं कोण, हा प्रश्न शेवटी अनुत्तरितच राहतो.

UK VISIT -NARENDRA MODI

422मोदी यांच्या ब्रिटन दौर्या पूर्वी भारत-ब्रिटन द्विपक्षीय संबंधांचा विचार करायला हवा. गेल्या दशकभराचा विचार केला, तर ब्रिटनचं भारतावर जणू एकतर्फी प्रेम होतं. भारताकडून ब्रिटनच्या प्रेमाला फारसा प्रतिसाद दिला जात नव्हता. युरोपीय संघांशी भारताचा होणारा व्यापार हा जगाच्या एकूण व्यापाराशी तुलना करता 19 टक्के आहे. त्यातही ब्रिटनचा मोठा वाटा आहे. भारतातील 13 कंपन्यांची ब्रिटनमध्ये मोठी गुंतवणूक असून त्यामुळं ब्रिटिशांना एक लाख दहा हजार लोकांना रोजगार मिळाला आहे, तर ब्रिटनमधील कंपन्यांनी भारतातही मोठी गुंतवणूक केली आहे. त्यात सात लाख भारतीयांना रोजगार मिळाला आहे. गेल्या दहा वर्षांत मात्र दोन्ही देशांतील संबंध फारसे वाढत नव्हते. पंतप्रधान डेव्हिड कॅमेरून भारतात तीनदा आले, तरीही भारताच्या एकाही पंतप्रधानांनी ब्रिटनला भेट दिली नव्हती. मोदी यांनीही गेल्या पावणेदोन वर्षांत 27 देशांना भेटी दिल्या. भारतात गुंतवणूक आणण्याचा प्रयत्न केला; परंतु त्यांनीही आतापर्यंत ब्रिटनला भेट देण्याचं टाळलं होतं. या पार्श्वकभूमीवर आता मोदी यांनी दिलेल्या भेटीला आणि तिथं झालेल्या कराराला जास्त महत्त्व आहे. भारत-ब्रिटनमध्ये झालेल्या करारानुसार नऊ अब्ज पौंडाची (सुमारे 92 हजार कोटी रुपयांची) गुंतवणूक होणार आहे. विशेष म्हणजे मोदी यांच्या दौर्या च्या अगोदर भारतातील कररचनेबाबत तसंच येथील कारभाराबाबत टीका झाली होती. तसंच मूळच्या ब्रिटनमधील असलेल्या व्होडाफोन कंपनीला झालेल्या त्रासाबाबत या कंपनीनं टीका केली होती. मोदी यांनी त्यांच्या दौैर्यांच्या अगोदर भारतातील 15 क्षेत्रं थेट परकीय गुंतवणुकीसाठी खुली करून वेगळा संदेश दिला होता. लंडनमधील ऐतिहासिक सभागृहात उद्योजकांशी केलेल्या चर्चेच्या वेळी मोदी यांनी या निर्णयाचा जाणीवपूर्वक उल्लेख केला. परदेशी उद्योजकांची भारतातील स्वप्नं करणं ही आपली वैयक्तिक जबाबदारी असल्याचं सांगून मोदी यांनी उद्योजकांना आश्व स्त केलं. ज्या व्होडाफोननं भारतातील कररचनेबाबत सरकारविरोधात न्यायालयीन लढे दिले, त्याच व्होडाफोननं भारतात विस्ताराचा एक अब्ज पौंडाचा करार केला. त्याला कारण करार होण्यापूर्वी मोदी यांनी दिलेलं आश्वाजसन कारणीभूत असावं, असं मानायला जागा आहे. भारतातील कररचना पारदर्शक, दीर्घकालीन अंदाज बांधता येऊ शकणारी असेल, असं त्यांनी सांगितलं. लॉजिस्टिक, मनोरंजन तसंच अन्य क्षेत्रातही करार झाले. ब्रिटनमधील उद्योजकांना मोदी यांनी आणखी दोन आश्वा्सनं दिली. त्यात भारतात आता मोठ्या प्रमाणात कुशल मनुष्यबळ उपलब्ध होऊ शकतं. पाश्चिंमात्य राष्ट्रांच्या तुलनेत ते कमी मोबदल्यात मिळू शकतं. दुसरं आश्वािसन अतिशय महत्त्वाचं आहे. ते ब्रिटनमधील उद्योजकांना अधिक भावणारं असावं. जगातील सर्वंच राष्ट्रांच्या अर्थव्यवस्थांची गती मंदावली आहे. भारत हा जगातील एकमेव सर्वाधिक विकासगती असणारा देश आहे. त्याकडं दुर्लक्ष करणं कोणत्याही देशाला परवडणारं नाही. जागतिक मंदीचं वातावरण असताना भारतातील 40 कोटींचा मध्यमवर्ग कोणत्याही उद्योजकांना भुरळ घालू शकतो. तेच काम मोदी यांनी ब्रिटनच्या दौर्यारत केलं. भारताचे अनेक पंतप्रधान आतापर्यंत ब्रिटनच्या दौर्यािवर जाऊन आले; परंतु त्यापैकी कुणालाही ब्रिटनच्या संसदेत भाषण करता आलं नव्हतं. मोदी यांना ती संधी मिळाली. मोदी हे जगातील सध्याच्या नेत्यांत एकमेव चांगले वाक्पटू आहेत. त्यांची भाषणं सध्या गाजतात. ब्रिटनच्या खासदारही त्यांच्या भाषणावर लुब्ध झाले. फिरक्या घेत, विनोदाची पेरणी करीत त्यांनी या खासदारांना जिंकलं. भारतात किंवा ब्रिटनमध्येही बाहेर काहीही वातावरण असलं, तरी मोदी यांनी सर्वांना जिंकलं.

हा तर नीच घरभेद्या-UNPATRIOTIC INDIANS

हा तर नीच घरभेद्या vasudeo kulkarni Friday, November 20, 2015 AT 11:14 AM (IST) Tags: lolak1 भारतावर आक्रमण करणार्‍या मोगल आणि परकीयांना आमंत्रण देणारे घरभेदे राजे आणि त्यांचे सहकारी याच देशातले होते. या देशद्रोह्यांच्यामुळे मोगलांना भारतात आपले साम्राज्य प्रस्थापित करता आले. पुढे व्यापारासाठी आलेल्या ब्रिटिशांनाही याच मातीतल्या नालायक नराधमांनी मदत केली. व्यक्तिगत वैरातून घरभेदेपणा केला आणि ब्रिटिश राजवट भारतात आली. त्याच नीच, नालायक घरभेद्यांचा वारसा माजी केंद्रीय मंत्री मणिशंकर अय्यर पुढे चालवत आहेत, याची शरम काँग्रेस पक्षाला वाटायला हवी. प्रत्येक पक्षात राजकीय विदूषक आहेतच. काँग्रेस पक्षाने दिग्विजय सिंग आणि मणिशंकर अय्यर हे विदूषक पोसले आहेत. आतापर्यंत त्यांनी केलेल्या वटवटीची गांभीर्याने दखल घ्यायची वेळ आली नव्हती. पण आता मात्र या विदुषकाला पक्षाने आवरले नाही, तर तो पक्षाला अधिकच खड्ड्यात घातल्याशिवाय नक्कीच राहणार नाही, अशी स्थिती आहे. कुठे आणि काय बोलावे, याचे तारतम्य अय्यर यांना राहिलेले नाही. ‘पाकिस्तान टी व्ही’ ला दिलेल्या मुलाखतीत अय्यर जे काही बरळले आहेत, तो घरभेदीपणाचाच प्रकार आहे. भारत आणि पाकिस्तानमध्ये काश्मीरवरून निर्माण झालेला तंटा सोडवायसाठी काँग्रेस काय सांगेल? या निवेदिकाच्या प्रश्‍नाला उत्तर देताना ते म्हणाले, ‘मोदींना हटवा आणि आम्हाला सत्तेत आणा.’ पाकिस्तानला मोदींना सत्तेवरून खाली खेचा, असे सांगत अय्यर यांनी नीचपणाचा कळस केला आहे. अय्यर यांचे अजब उत्तर ऐकून संभ्रमित झालेल्या निवेदकाने ‘हे तर तुम्हालाच करावे लागेल’ म्हणजेच मोदींना सत्तेवरून हटवायचे काम तुमचेच आहे, असे उत्तर दिले. भारतीय लोकशाहीत सर्वसामान्य जनता हीच सार्वभौम आहे, तिच्याच हाती देशाची सर्वोच्च सत्ता आहे, याचेही भान अय्यरांना राहिले नाही. पॅरिसमध्ये इस्लामी स्टेटने केलेल्या महाभयंकर दहशतवादी हल्ल्यानंतर प्रतिक्रिया व्यक्त करताना त्यांनी असेच भंपक व्यक्तव्य केले आहे. ‘पाश्‍चिमात्य देशात असलेला इस्लाम विरुद्धचा भयगंड त्वरित थांबायला हवा. फ्रान्समध्ये राहणार्‍या मुस्लिमांना ते या देशाचे नागरिक आहेत, अशी खात्री द्यायला हवी. मध्य आशियातील अमेरिकेचे धोरणही इस्लामिक स्टेटच्या हल्ल्यामागचे कारण आहे, असे त्यांनी सांगितले आहे. अय्यर यांनी इस्लामी क्रूर दहशतवाद्यांबद्दल सहानुभूती व्यक्त करीत तथाकथित धर्मनिरपेक्षतावादाचा गजर केल्याचा आणलेला आव खरा नाही. त्यांनी केलेल्या या अति आचरट वक्तव्यामुळे भारतीय लोकशाही आणि सार्वभौम भारतीय जनतेचाही घोर अवमान झाला आहे. माजी पंतप्रधान इंदिरा गांधी, राजीव गांधी आणि पक्षाध्यक्ष सोनिया गांधी यांची चमचेगिरी करतच अय्यर यांनी काँग्रेस पक्षात स्थान मिळवले. गांधी घराण्याचे ते लाडके असल्यानेच त्यांच्या बेलगाम सुटलेल्या जिभेला आवर घालायचे सामर्थ्य काँग्रेसच्या पक्ष श्रेष्ठात नाही. त्यामुळेच पिसाळलेल्या कुत्र्यासारखी अय्यर यांची स्थिती झाली आहे. यापूर्वीही केंद्रात मंत्री असताना त्यांनी अंदमानमधल्या शहिद स्वातंत्र्यसैनिकांचा घोर अपमान केला होता. अंदमानातल्या सेल्युलर तुरुंगाच्या आवारातल्या स्मारकावर स्वातंत्र्य-वीर विनायक दामोदर सावरकर यांचे कोरलेले नाव या हरामखोरांनी काढून टाकले आणि तेथे महात्मा गांधींचे नाव कोरले होते. महात्माजी अंदमानला कधीही गेले नव्हते. तर याच तुरुंगातल्या काळकोठडीत सावरकारांनी 11 वर्षे अनंत यातना सहन केल्या होत्या. याच तुरुंगात शेकडो स्वातंत्र्य सैनिक शहिद झाले. हजारो स्वातंत्र्य सैनिकांनी देहदंड सोसला. पण, त्यांच्या त्यागाचाही याच अय्यर यांनी घोर अवमान केला होता. या पिसाळलेल्या कुत्र्याला काँग्रेसने त्याच्या गळ्यात पट्टा बांधून पिंजर्‍यात ठेवायला हवे. अन्यथा हा कुत्रा असाच भुंकत आणि चावत राहील.

ARTICLES NATIONAL SECURITY ENGLISH BRIG HEMANT MAHAJAN http://www.newsbharati.com/Authors/BRIG_Hemant_Mahajan

COL SANTOSH MAHADIK LAID TO REST

सातारा- अवघ्याआठशे ते हजार लोकवस्ती असलेल्या सातारा जिल्ह्यातील पोगरवाडी गावात भूमिपुत्र भारतमातेच्या रक्षणासाठी धारातीर्थी पडलेल्या कर्नल संताेष महाडिक यांना अखेरचा निराेप देण्यासाठी गुरुवारी सकाळपासून हजाराेंच्या संख्येने जनसमुदाय जमला हाेता. ‘शहीद कर्नल महाडिक अमर रहे’च्या घाेषणांनी सारा गाव दुमदुमत हाेता. अवघ्या सहा वर्षांच्या स्वराजने जेव्हा आई स्वाती आणि नऊ वर्षांची बहीण कार्तिकीच्या देखत आपल्या वडिलांना मुखाग्नी दिला, तेव्हा उपस्थितांच्या भावनांचा अक्षरश: बांध फुटला. ‘माझ्या काळजाचा तुकडा गेला..’ असा संताेष यांच्या माताेश्री कालिंदीबाई यांनी फाेडलेला हंबरडा जणू अासमंत चिरून गेला. भारतमातेचा हा सुपुत्र आपली अाई कालिंदी, जिच्याकडे संताेष दत्तक गेले हाेते, ती माउली बबई यांच्यासह ज्या शाळेने देशभक्तीचे बाळकडू पाजले, त्याच मातृरूपी वास्तूच्या प्रांगणात अनंतात विलीन झाला. पोगरवाडी येथे गुरुवारी दुपारी १२ वाजता शहीद संतोष महाडिक यांच्यावर लष्करी इतमामात अंत्यसंस्कार करण्यात आले. त्यांचे पार्थिव बुधवारी रात्रीच सातारा येथे आणले हाेते. गुरुवारी सकाळी लष्कराच्या सजवलेल्या वाहनातून पार्थिव पोगरवाडीला नेण्यात आले. वेशीपासून कर्नल महाडिक यांनी प्राथमिक शिक्षण घेतलेल्या न्यू इंग्लिश हायस्कूलच्या प्रांगणात उभारण्यात अंत्यसंस्काराच्या चौथऱ्यापर्यंत अंत्ययात्रा काढण्यात अाली. छाेट्याशा गावाच्या रस्त्यावर जागोजागी आदरांजली वाहणारे फलक तर होतेच, पण पोगरवाडीतल्या प्रत्येक घरासमोर आणि सुमारे दोन किमीपर्यंत फुलांच्या पायघड्या अंथरलेल्या होत्या. युद्ध जिंकून परतणाऱ्या विजेत्याप्रमाणे गावातील प्रत्येक घरासमाेर रांगाेळी काढून या वीर जवानाला निरोप देण्याची तयारी करण्यात अाली होती. मात्र, प्रत्येकाच्या मनात आपला सेनानी, गावात रमणारा बाळा गमावल्याची अपार खंतही दिसत हाेती. ठिकठिकाणी पार्थिवावर फुले उधळली गेली, औक्षण करण्यात आले. अखेरीस सुमारे दीड तासाने अंत्ययात्रा शाळेच्या प्रांगणात केलेल्या चौथऱ्यापर्यंत आली. हजारो जणांचा समुदाय साश्रुनयनाने कर्नलना निरोप देण्यासाठी थांबला होता. Related • वीरपुत्राला पोगरवाडीत अखेरचा सलाम, शहीद कर्नल संतोष महाडिक अनंतात विलिन • कर्नल महाडिक शहीद, वाचा चित्तथरारक चकमक, धोनीला शिकवले पॅराग्लायडिंग • शहीद कर्नल संतोषवर साताऱ्यात अंत्यसंस्कार, महिलांनी लावले नाही कुंकू चौथऱ्यापासून काही अंतरावर लष्कराच्या तिन्ही दलांच्या जवानांनी संताेष यांचे पार्थिव खांद्यावर घेतले. या वेळी लष्कराच्या बँड पथकाने बिगुलवर अंत्यसंस्काराच्या वेळी वाजवली जाणारी ‘लास्ट पोस्ट’ ही धून वाजवली. युद्धात पराक्रम गाजवलेला जवान शहीद झाल्यावर तो विश्रांतीसाठी जात असल्याची भावना या धुनीमधून अत्यंत गंभीरपणे प्रतीत होत होती. त्याच वेळी मंत्रोच्चारणात कर्नल महाडिक यांचा मुलगा स्वराज याने अबोध, निरागसपणे पित्याला मुखाग्नी दिला. मुलगी कार्तिकीला आपल्या वडिलांबरोबर काहीतरी अघटित घडले आहे याचा अंदाज आल्याने ती आईला कवटाळून हमसून हमसून रडत हाेती. वातावरण सुन्न झाले होते. याच वेळी ‘माझ्या काळजाचा तुकडा गेला...’ असा हंबरडा संताेष यांच्या अाई कालिंदीबाईंनी फाेडला अन्ी उपस्थितांच्या अश्रूंच्या बांध फुटला. संताेष यांचे बंधू जयवंत, अजय, भगिनी विजया, नातेवाइकांनाही भावना आवरणे अवघड झाले, तर दुसरीकडे संतोष पंचत्वात विलीन झाले. २१ लष्करी जवानांनी प्रत्येकी तीन फैरी हवेत झाडून त्यांना मानवंदना दिली. माझी मुले देशासाठी देईन, वीरपत्नीचा पर्रीकरांना शब्द संरक्षणमंत्रीमनोहर पर्रीकर यांनी सकाळी आरे येथे जाऊन वीरपत्नी स्वाती यांची भेट घेतली. ‘कर्नल महाडिक यांचे काम अतुलनीय आहे. महाडिक कुटुंबावर आलेला प्रसंग पेलता येणारा आहे, मात्र भारत सरकार, लष्कर आणि देश तुमच्याबरोबर आहे,’ असा विश्वास देत पर्रीकर यांनी महाडिक कुटुंबीयांचे सांत्वन केले. या वेळी स्वाती यांनी ‘माझ्या पतीप्रमाणे माझी दोन्ही मुले लष्करातच सेवा करतील,’ असे ठामपणे सांगून कर्नल महाडिक यांनी कुटुंबीयांच्या मनात बिंबवलेल्या देशप्रेमाची जणू साक्षच दिली. पोगरवाडी येथे पालकमंत्री विजय शिवतारे, बांधकाममंत्री एकनाथ शिंदे, कोल्हापूरचे शाहू महाराज, खासदार उदयनराजे भोसले, लष्कराच्या वतीने अॅडमिरल पवार, जिल्हाधिकारी अश्विन मुद््गल तसेच पोलिस अधीक्षक डॉ. अभिनव देशमुख यांनी पार्थिवावर पुष्पचक्र अर्पण केले उत्तर काश्मीरमधील कुपवाडा जिल्ह्यातील मनीगामच्या जंगलात दहशतवाद्यांशी झालेल्या चकमकीत भारतीय लष्करातील लेफ्टनंट कर्नल संतोष महाडिक शहीद झाले. ते मूळचे सातारा जिल्ह्यातील पोगरवाडी गावचे रहिवासी होते. दहशतवादविरोधी लढ्यात यापूर्वी शौर्यपदक देऊन सरकारच्या वतीने त्यांचा गौरवही करण्यात आला होता. दरम्यान, श्रीनगरच्या आर्मी बेस कॅम्पवर अंत्यदर्शनासाठी त्यांचे पार्थिव सकाळी ठेवण्यात आले होते. सातारा जिल्ह्यातील मुळागावी त्यांचे पार्थिव आज संध्याकाळी आणले जाणार आहे. उद्या सकाळी त्यांच्या पार्थिवावर अंत्यसंस्कार केले जाणार आहेत. कर्नल महाडिकांच्या नेतृत्वात अशी उघडण्यात आली होती धाडसी मोहिम कुपवाडामधील हाजीनाका जंगलात असलेल्या डोंगराळ भागात काही दहशतवादी दबा धरुन बसले होते. त्यांच्याजवळ मोठा शस्त्रसाठा आणि जिवनावश्यक वस्तू होत्या. काश्मिरसह देशात काही तरी मोठा घातपात करण्याचा त्यांनी कट रचला होता. काही दिवसांपूर्वी याच दहशतवाद्यांनी लष्कराच्या एका तुकडीवर हल्ला केला होता. तेव्हापासून हे दहशतवादी लष्कराला चुकवीत होते. या दहशतवाद्यांना शोधण्याची मोहिम 41 राष्ट्रीय रायफल्सला सोपविण्यात आली होती. कर्नल महाडिक हे ४१ राष्ट्रीय रायफल रेजिमेंटमध्ये कमांडिंग ऑफिसर म्हणून कार्यरत होते. हाजीनाका जंगलातील डोंगराळ भागात अतिशय बिकट परिस्थिती आहे. दाट जंगल, उभे पर्वत, खोल दऱ्या आणि प्रचंड थंडी. दीड दिवसांच्या शोध मोहिमेनंतर महाडिक यांच्या टीमला दहशतवाद्यांचा ठावठिकाणा लागला. त्यांनी दहशतवाद्यांवर जोरदार प्रहार केला. दोन्ही बाजूंनी तुफान गोळीबार सुरु झाला. यात महाडिक यांनी दहशतवाद्यांना जेरीस आणले. आता दहशतवाद्यांचा खातमा अगदी निश्चित होता. पण एक गोळी महाडिक यांच्या डोक्याला लागली. यात ते जबर जखमी झाले. त्यानंतर त्यांना हेलिकॉप्टरने एअरलिफ्ट करण्यात आले. लष्कराच्या रुग्णालयात त्यांच्यावर उपचार करण्यात आले. पण अखेर त्यांची प्राणज्योत मालवली. धोनीलाही शिकवले पॅराग्लायडिंग पोगरवाडीतील महाडिक कुटुंबीयांचा पारंपारिक दूध विक्रीचा व्यवसाय होता. पण त्यात संतोष यांचे कधी मन रमले नाही. काही तरी वेगळे करण्याची उर्मी त्यांना स्वस्थ बसवत नसे. संतोष उत्तम गोलकिपर होते. त्यांना बॉक्सिंग, ट्रेकिंग आणि घोडेस्वारी आवडायची. त्यांनी भारतीय क्रिकेट संघाचा कर्णधार महेंद्रसिंह धोनी याला ऑगस्ट महिन्यात पॅराग्लायडिंग शिकवले होते. मित्रांनी जाग्या केल्या आठवणी त्यांच्याबद्दल बोलताना कर्नल गिरी कोल्हे म्हणाले, की संतोषला कधी मरणाची भीती वाटली नाही. देशासाठी सर्वोच्च बलिदान करण्याची त्याची तयारी होती. बऱ्याच वेळा तो तसे बोलूनही दाखवायचा. त्याचे शब्द कधी खरे ठरतील असे मला वाटले नव्हते. सैनिकी शाळेचे मुख्याध्यापक कॅप्टन एस. मुजुमदार म्हणाले, की लष्कराबाबत संतोष कायम उत्साहाने बोलायचा. लष्करात येण्यासाठी तरुणांना प्रोत्साहन द्यायचा. शाळेत आयोजित करण्यात आलेल्या समारंभासाठी येण्याचे आश्वासन त्याने दिले होते. कर्नल महाडिक यांच्या पश्चात आई, वडील, पत्नी, मुलगा व मुलगी असा परिवार आहे. सध्या त्यांचे कुटुंब काश्मिरातील उधमपूरमध्ये राहायला होते. त्यांचा मुलगा 5 तर मुलगी 11 वर्षांची आहे. का घेतला जातोय दहशतवाद्यांचा शोध - सुत्रांकडून मिळालेल्या माहितीनुसार, 30 ऑक्टोबर रोजी घुसखोरी करुन पाकिस्तानातील काही दहशतवादी काश्मिरमध्ये आले आहेत. काश्मिरमधील घनदाट जंगलांमध्ये त्यांचा शोध घेतला जात आहे. - गेल्या वर्षी जम्मू आणि काश्मिरमध्ये घुसखोरीच्या 70 घटना घडल्या होत्या. यात 65 दहशतवादी एलओसी ओलांडण्यात यशस्वी झाले होते. - 2013 मध्ये घुसखोरीच्या 91 घटना घडल्या होत्या. त्यात 97 दहशतवादी भारतीय भूमिवर दाखल होण्यात यशस्वी झाले होते एनडीएमधून प्रशिक्षण महाडिक यांचे प्राथमिक शिक्षण सातारा येथील सैनिक स्कूलमध्ये झाले होते, तर यशवंतराव चव्हाण महाविद्यालयात त्यांनी पदवीपर्यंत शिक्षण घेतलेले होते. एनडीएमधून प्रशिक्षण घेतल्यानंतर त्यांची लष्करात निवड झाली होती. मुख्यमंत्र्यांनी त्यांना आदरांजली वाहिली आहे

BRIG HEMANT MAHAJAN ON ALL INDIA RADIO PUNE 1030 AM TO 11 AM ON 20 NOVEMBER -SUBJECT WHAT INDIAN ARMY DOES,COL SANTOSH MAHADIK,OROP

COL MAHADIK HOW INDIAN ARMY FIGHTS IN JAMMU KASHMIR

https://www.facebook.com/ata.hasnain/posts/10153268691902776 I have been monitoring messages on Facebook and Twitter regarding the martyrdom of Late Colonel Santosh Mahadik, SM (God bless his noble and brave soul) and placing my regrets and condolences. I wish to start the same with this thread by expressing my condolences to the family. However, I am pained by many comments on the necessity of a Commanding Officer to be in frontline and with troops; another comment states that the Indian Army does not have control of J&K in last 30 years; and yet another says - "don't young officers have it in them to avoid having to send out Commanding Officers to take charge". These comments smack of complete ignorance of the situation, the type of operations, the constraints of specific terrain and where we are in terms of the J&K proxy war. Despite pressing demands on my time by media houses for articles on Post Paris situation I am sitting down to explain as this is my prime duty, not writing on Paris and aftermath. Namak Indian Army ka khaya hai. WHAT STAGE OF CONFLICT ARE WE From a professional angle, on the military front we are nearing Conflict Transformation while on the socio-political front we are at early stages of Conflict Stabilization. I will restrict my comments to the military front only. With just about 200 terrorists in the Valley and a successful counter infiltration year behind it the Army will make efforts to further control infiltration (very essential aspect) and equally conduct CT operations to reduce the strength further in the hinterland. This will inevitably result in casualties because troops in large numbers in search mode are always more vulnerable. Ratios of own casualties against terrorists killed will rise as strength reduces. This is an inevitable phenomenon which professionals must understand and work upon. COUNTER INFLITRATIONS OPS IN SECOND TIER This is most difficult. Our experience shows that the LoC fence is not something impenetrable. It has been a successful instrument in focusing our CI efforts but leakages have been inevitable, especially in the Shamshabari area North and West of Kupwara. This forces the second tier to respond. The terrain here is even more difficult than the higher areas of the Shamshabari. Many rocky outcrops and caves, terribly thick undergrowth. Once infiltrated groups reach and hole up here searching for them becomes inevitable. That is when the troops are most vulnerable, especially in the first contact. Terrorists will be killed, have no doubts but the first bursts will come from them and casualties will be ours. Some people have suggested why we are not employing UAVs and helicopter surveillance. My answer -- easier said than done. This is not desert and penetration through vegetation and rocky outcrops is negligible. However, not to say that efforts are not made; they are but quite unsuccessfully. The one acme of success is patience but with that increase chances of the terrorists melting away. In the hurry to seize initiative multiple search parties comb suspected areas and lay stops to prevent access to villages. It is very manpower intensive and that cannot be helped; hope that answers one gentleman's question on why so much manpower is employed. COMMANDING OFFICER'S PRESENCE NOT WARRANTED I will ask even military professionals what the golden rule is. The answer is -- if two companies are in operations the CO will be present. Even if less the CO's presence may be necessary to assess reinforcements and widening area of operations. Unless he is upfront he will never realize the needs of the situation. Besides with young company commanders COs inevitably feel the necessity of being near them. There are NO fronts and rears here. The CO may be moving from one area of search by a company to another and could well hit upon the terrorists in the middle with his CO's party (best trained troops). The rule of all CT ops in the hinterland has always been that once a contact is established the CO's party and the Contingency Vehicle reaches the spot and he takes charge but only in as far as directing the operations. He will not enter uncleared houses but he remains vulnerable because he is moving and assessing all the time. Please do not comment adversely on an aspect which people are not experienced on. If you have been on the ground and had a couple of bursts going overhead please do so. Casualties will occur. We need not be apologetic about them and the last thing required is to issue advisories to COs. They come up through 15-17 years of grind and need no such advice

Did Colonel Santosh Mahadik, the 38-year-old Indian Army Officer who died in an encounter yesterday need to personally place himself in the line of fire in taking on terrorists in Kashmir? Yes. Without doubt. That's the message of the Army's Northern Army Commander, Lieutenant General DS Hooda. In an interview to NDTV, Lt Gen Hooda was absolutely clear: "The ethos of the Indian Army, the culture of the Indian Army - these are things that are sometimes not very well understood. We have a concept of unlimited liability. A man goes into battle, a man faces terrorists and he faces them sometimes with certainty that he could lose his life." Mahadik would not have regretted going down the way he did. Speaking to NDTV, Colonel SS Shekhawat, an Officer of the Army's elite 21 Special Forces who once commanded Mahadik says, "It is a great loss. But he has gone in style. With a bullet in the chest and we draw inspiration from him. This is the way to go for a soldier. And this is the way to lead for a soldier. From the front." Colonel Santosh Mahadik (second from right) practicing shooting Colonel Santosh Mahadik was killed in a counter infiltration operation in the Manigah Forest of Kupwara. He was in the forefront of a search party which was pursuing terrorists in extremely inhospitable terrain when terrorists targeted him with heavy machine gunfire. Mahadik was distinctly unlucky. The bullet that killed him struck his neck, an area that was not protected by his bullet-proof jacket. The operations to neutralise the terrorists are still continuing. For those who were his course-mates, Mahadik was always there for them. According to Colonel Sumeet Dua, an old friend right from when the two were in the Indian Military Academy together, "He was the most prepared officer to come to the Academy. He was physically the fittest, the strongest with the most endurance. He had a penchant for helping not just his peers but also his subordinates." Colonel Mahadik is the second Commanding Officer of the Indian Army to have been killed leading soldiers from the front. In January, Colonel Munindra Rai of the Gorkha Rifles died in Tral in Kashmir in a similar operation. Colonel Santosh Mahadik, who was given a military farewell in Srinagar today is survived by his wife, an 11-year-old daughter and a five-year-old son.

COL SANTOSH MAHADIK,SENA MEDAL TRIBUTE FROM A POLICE MAN

SSP KUPWARA "I know colonel Santosh As a person grounded to reality He was passionate about social and political developments and like an intellect had deep insight He would believe in the role of his institution in changing the outlook of society He wanted to do something for changing the mindset of public towards the army and would indulge in certain activities strange to his institution He organised trekking tours with youth and would often talk of integrating the army occupied scenic spots with those areas quite known on tourism map He would see a great potential in tourism and believed army could lead in promoting tourism in border areas particularly those on LC He had made a beautiful documentary on the scenic spots of Lolab valley He had not only an eye for beauty but he had also a heart of a gentleman He wanted to change the outlook of his forces and make them morale and humane He would organise brainstorming sessions with troops and would invite general public to deliberate on the ills of society A morally upright person he would bring people of expertise for interaction with troops and public Sessions on attitudenal transformation would be organised and the result was a cordial relationship with the other agencies and public at large He would believe in the process of change he felt was emerging in the society He would offer a helping hand to the needy A great Samaritan people would expect help from him and he would always acquiesce As a soldier he would lead from front He had great stamina and would walk uphill like on Plains He had a carved out physique of Bruce lee yet he was soft in demeanour He possessed a smiling countenance and mesmerising personality and He would never look fatigued and give thums up to whatever assignment A brave soldier and a great buddy he would always invite to his camp for meals and sight seeing In the operation which consumed his life he never looked back He pursued and pushed the militants He wished to bring laurels to army and brought it with supreme sacrifice I salute his personality And wish him paradise I have lost a

Col Santosh Mahadik, SM, CO 41 RR (MARATHA LI) INDIAN ARMY MARTYERED IN KASHMIR

Col Santosh Mahadik, SM, CO 41 RR (MARATHA LI) attains martyrdom while fighting terrorists in Kupwara. Maj Gen PJS Pannu, AVSM, VSM, Col of The MARATHA LI and all ranks of The MARATHA LI convey heartfelt condolences. Address of the bereaved family is as under :- 28/B, Gajraj Colony,Godoli, Satara,Mah - 415001 A Colonel of Army’s elite Para Commando force was today killed and a policeman injured by militants during an operation near the Line of Control (LoC) in Kupwara district of Kashmir, officials said. The Commanding Officer of 41 Rashtriya Rifles Colonel Santosh, who was leading a search party, was critically injured when militants hiding in a dense forest area of Haji Naka opened fire, the officials said. Santosh, who was from the elite regiment of Para Commandos, was evacuated to a hospital but he succumbed to injuries, the officials said. They said a police constable was also injured in the firing and was undergoing treatment. The operation to track down the militants was continuing when last reports were received, the officials said. The party of army and police came under fire when it was conducting searches as part of an operation started on November 13 to flush out terrorists hiding in the forest area on the basis of a specific information. An Army jawan was injured on the first day of the operation. After the initial contact on November 13, the militants fled deep into the forests and the security forces continued the chase them, leading to fresh contact today, the officials said. (

It is a sad and shocking news. We heard it through social media and just couldn't believe.We salute the bravest of the brave soldier. May God bless his soul to rest in peace and give strength to the bereaved family to bear the loss. Defence Minister Manohar Parrikar today paid his tributes to Colonel Santosh Mahadik who was martyred in an encounter in Kupwara in Jammu and Kashmir today. In a message, he said, "We are proud of our young officers like him who lead from the front and did not hesitate to sacrifice their lives to protect the nation." The Commanding Officer of 41 Rashtriya Rifles Colonel Santosh, who was leading a search party, was critically injured when militants hiding in a dense forest area of Haji Naka opened fire. Santosh, who was from the elite regiment of Para Commandos, was evacuated to a hospital but he succumbed to injuries. Maharashtra Chief Minister Devendra Fadnavis paid rich tributes to Col Santosh Mahadik, Commanding Officer of 41 Rashtriya Rifles, who was today slain by militants in Kashmir. "Tributes and Salute to the brave son of Bharat Mata Colonel Santosh Mahadik from Satara, Maharashtra, who got martyred in Jammu and Kashmir," Fadnavis said in his message on twitter. "It is because of such courageous fighters like Colonel Santosh Mahadik that our nation lives in peace and feels safe and protected. Jai Hind," he added.

PARIS ISIS ATTACKS -BRIG HEMANT MAHAJAN WATCH ME LIVE ON TV CHANNEL MI MARATHI 9PM -10 PM. REPEAT TELE CSAT TOMORROW 0230 PM- 0330 M

VIDEO RECORDING AVAILABLE AT CHANNELS SITE /U TUBE 24 HOURS LATER

PARRIS ATTACKS-भारत काय शिकणार ?-ब्रिगेडीयर. हेमंत महाजन

भारत काय शिकणार ? काल रात्री झालेला हल्ला हा फ्रान्सवर झालेला दुसºया महायुद्धानंतरचा सर्वात मोठा हल्ला म्हणावा लागेल. या हल्ल्यामध्ये आतापर्यंत १६० हून अधिक लोक मरण पावल्याचे तसेच ८० हून अधिक लोक गंभीर जखमी झाल्याचे समजते. या हल्ल्याची जबाबदारी सध्या आयसीसने घेतल्यामुळे हीच संघटना यामागील प्रमूख सूत्रधार आहे हे निश्चित. गेल्या काही महिन्यांपासून मध्य पूर्व, इराक, अफगाणिस्तान व सीरियातील अव्यवस्था आणि हिंसाचाराला कंटाळून हजारो निर्वासित युरोपच्या दिशेने येत आहेत. या निर्वासितांमध्ये आयसीसने आपले प्रशिक्षित दहशतवादी घुसविल्याचे नाकारता येत नाही. हे निर्वासीत संपुर्ण युरोपभर पसरल्यामुळे त्यांच्यासह दहशतवादीही युरोपात पसरले असल्याची शक्यता आहे. त्यामुळेच हे हल्ले केवळ फ्रान्सनंतर थांबतील असे म्हणता येत नाही, असे हल्ले युरोपात इतरत्र होण्याचीही शक्यता आहे. अल कायदा, लष्करे तय्यबा, बोको हराम आणि आयसीस अशा अनेक दहशतवादी संघटना सध्या जगभरात कार्यरत आहेत. त्यापैकी आयसीस सर्वात जास्त क्रूर, भयंकर आणि हिंसक मानला जातो. त्यामुळे आगामी काळात त्यांचे ह्लले वाढतील असे वाटते. फ्रान्स हा अत्यंत संपन्न व आधुनिक देश आहे. त्यांचे लष्कर, पोलीस आणि इतर संरक्षण यंत्रणा तितक्याच आधुनिक आहेत, तरिही तेथे हल्ला झाला याचा अर्थ असे हल्ले जगात कोठेही होऊ शकतात असाच होतो. पॅरिस हल्ल्याची तुलना मुंबईवर झालेल्या २६-११ आणि न्यूयॉर्कवर झालेल्या ९-११ बरोबर करण्यात येऊ शकते. केवळ दोन तासांमध्ये सात ठिकाणी हल्ले करण्यात आले. त्यापैकी ५ ठिकाणी स्फोट घडविण्यात आले तर दोन ते तीन ठिकाणी सामान्य नागरिकांवर गोळीबार करुन त्यांना ठार मारण्यात आले. हे हल्ले हॉटेल, स्टेडियम जेथे एक सामना सुरु होता तसेच एके ठिकाणी सांस्कृतीक कार्यक्रम सुरु होता तेथे झाले आहेत. म्हणजेच गर्दी जमण्याच्या ठिकाणी ते हल्ले करण्यात आले. इतक्या गर्दीच्या ठिकाणी संरक्षण व्यवस्था सांभाळणे कठिण असते, त्याचाच फायदा दहशतवाद्यांनी घेतला. इतक्या मोठ्या प्रमाणात शस्त्रास्त्रे आणि बॉम्बसह ते फ्रान्समध्ये संरक्षण व्यवस्था चांगली असूनही आले याचे कारण ते येथे पूर्वीपासूनच होते. या दहशतवाद्यांपैकी सात जण आत्मघातकी होते, त्यांनी स्वत:ची सूटका होणे अशक्य असल्याचे दिसल्यावर स्वत:ला उडवून घेतले. ज्यावेळेस मरण्याच्या तयारीने दहशतवादी आलेले असतात तेव्हा ते मोठे नुकसान करण्याच्या हेतूने आलेले असतात हे निश्चित आहे. हा हल्ला झाल्यानंतर फ्रान्सने उचलेली पावले वाखाणण्याजोगी आहेत. या देशाने तात्काळ राष्ट्रीय आणीबाणी जाहीर केली. त्यामुळे पोलीस व सैन्याला कोणत्याही संशयीतास ताब्यात घेऊन चौकशी करण्याची संधी मिळाली. जेथे हल्ले झाले तेथील परिसर रिकामा करुन ट्रॅफिकचीही तपासणी करता आली. भारतात मात्र हे चित्र उलटे असते, जेथे मोठी घटना घडते त्यादिशेने लोकांचे लोंढे जाऊ लागतात आणि तपास यंत्रणांना त्यांचा अडथळा होतो. तसेच कोणतीही वृत्तवाहिनी ब्रेकिंग न्यूजच्या ह्टट्पायी तेथे अडथळा आणत नसल्याचे दिसून आले. मी सकाळपासून पाच ते सहा तास फ्रेंच वाहिन्यांचे वृत्तनिवेदन पाहिले. त्यामध्ये केवळ पोलीस खात्यांचे जनसंपर्क अधिकारीच माहिती देत होते. व वाहिन्यादेखिल संयम राखून सयंत वृत्त देत होत्या. असे म्हटले जाते की दहशतवादी १० लोकांना मारतात पण लाखो लोकांना घाबरवून जातात. फ्रान्सने हे टाळले आहे. दहशतवाद्यांना विनाकारण प्रसिद्धी देण्याऐवजी सुरक्षा यंत्रणांच्या कामाला प्रसिद्धी देण्यात येत आहे. संपुर्ण फ्रा्स राष्ट्र म्हणून एकत्र येत एकवाक्यता दाखवून देत आहे. राजकीय पक्षांनीही वेळेचे भान राखून टीका करत बसणे टाळले आहे. दहशतवादी हल्ला झाल्यानंतर त्यांना प्रसिद्धी देण्याऐवजी कशी प्रतिक्रिया देता याईल या वस्तूपाठच फ्रान्सने घालून दिला आहे. या हल्ल्यावरून काही गोष्टी स्पष्ट होतात, त्या म्हणजे दहशतवाद्यांनी सुरक्षा यंत्रणा भेदून एवढी मोठी हानी घडवली म्हणजे ते उच्च दर्जाचे नियोजन करुन आले होते. यामध्ये किती दहशतवादी होते हे शोधून काढणे आव्हानात्मक काम आहे. स्वत:ला उडवून घेतल्यानंतर आठ जण मारले गेले परंतु बाकीचे दहशतवादी इतर फ्रेंच नागरिकांमध्ये मिसळून गेले असावेत. त्यांना शोधणे अत्यंत कठिण काम आहे. तसेच हा दहशतवादाचा भस्मासूर किती दिवस चालेल याचे उत्तरही तितकेच अवघड आहे. कारण पाकिस्तान, अफगाणिस्तान यांसारखे देश दहशतवादाला जितका काळ आश्रय देतील, त्यांना प्रोहोत्साहन, आर्थिक मदत देतील, इंटरनेटचा वापर करु देतील तोवर त्यावर उत्तर सापडणार नाही. आयसीस हा गट इतरांपेक्षा फारच वेगळा आहे. बाकीचे दहशतवादी अत्यंत जुनाट होते. पण आयसीस दहशतवादी इमेल, ब्लॉग, टष्ट्वीटर, फेसबुक, एसएमएस यांचा वापर करतात. त्यामुळे ते फार मोठ्या संख्येने लोकांपर्यंत पोहोचतात, त्यांच्याकडे तरुणही आकर्षित होतात. भारतातही आयसीसच्या दिशेने वाटचाल करणाºया तरुणांची उदाहरणे दिसून आली आहेत. मसरुर नावाचा बंगळुरूमध्ये आयटी कंपनीत काम करणारा तरुण आयसीसचे भारतात टष्ट्वीटर हँडल चालवत होता, त्याला १८ लाख फॉलोअर्सही मिळाले होते. हा हल्ला फ्रान्सवर का झाला? याचे मुख्य कारण त्या देशाने दहशतवादाविरोधात उचललेले कडक पाऊल म्हणता येईल. सूडापोटी आयसीसने हे हल्ले केले असावेत. पण हे अत्यंत तातत्पुरते कारण म्हणावे लागेल. जोपर्यंत दहशतवाद्यांना आश्रय देणे थांबणार नाही तोपर्यंत हे प्रकार चालूच राहतील. भारताने याचा धोका वेळीच ओळखून सज्ज होणे गरजेचे आहे. सीमा अधिक सुरक्षीत करणे आणि सध्या घुसलेल्या दहशतवाद्यांना शोधणे युद्धपातळीवर करावे लागेल. अफगाणिस्तान, म्यानमार, पाकिस्तान, नेपाळ येथे पसरलेल्या दहशतवादाची मुळे कापून काढावी लागतील. तरच दहशतवादाच्या भस्मासुरापासून आपल्याला बचाव करता येईल. ब्रिगेडीयर. हेमंत महाजन लेखक निवृत्त ब्रिगेडीयर असून त्यांनी संरक्षण तसेच अंतर्गत सुरक्षेवर विपुल लेखन केलेले आहे.

A dip into history: Chosen Chennai men dived deep with India’s first ever submarine

A dip into history: Chosen Chennai men dived deep with India’s first ever submarine November 12, 2015, 9:10 AM IST Aditi Maithreya in Tracking Indian Communities Nearly 50 years ago, Naval officers from city were chosen to head India’s first ever submarine It was 35ºC below zero. The sea between a remote island near Vladivostok (present-day Rus sia) and the mainland had fro zen. In this biting cold stood a bunch of young Indian naval officers and sailors undergoing rigorous military training. But deadly winters were just the tip of the iceberg. The crew faced bigger challenges during their 18-month training, but, surprisingly, none of it deterred their passion to become skilled submariners. A year later, in 1967, these young men created history by becoming a part of India’s first-ever submarine crew. INS Kalvari S(23) wasn’t simply headed by Commander K S Subramanian from Chennai, but four of the 10 commanding officers, including Lt P K Ramanathan, Surg (surgeon) Lt Cdr A Abraham and Lt R Ramesh*, hailed from the city . Today, pride and nostalgia come together as these four officers see the first of the navy’s six Kalvariclass submarines, INS Kalvari S(50), undergo its sea trials. In 1966, the naval officers took a 24-hour-journey from Bombay via Delhi and Moscow to Vladivostok, travelling across nine time zones, west and east, to begin their training in Vladivostok. Interestingly, the crew was given three months training in Russian before they left for Vladivostok. “We were taught from Russian textbooks and spoke to officers in Russian as they did not know English,“ says Ramanathan. The hiccups began with low temperatures and unappetising food. The lack of bathing facilities saw the crew tiptoeing on ice to reach their bathing hut, 100m from their residence. “Even the submarine had a capacity of only six tonnes for water for the 78 of us so we went without a bath for many days,“ says Ramanathan who later retitred as Commander. Being a relatively underdeveloped part of the Soviet Union, the crew was greeted with dehydrated potatoes and onions among other things, says Surg Lt Abraham, who was first sent to Leningrad for his training in underwater medicine and escape training as he was a medical doctor. INS Kalvari S(23) was commissioned at Riga on December 8, 1967, which has since been known as Submarine Day . “On that day , the temperature was -17ºC.Despite this, I decided that our sailors would turn out in their normal winter uniform without overcoats to look smart, as the overcoats supplied by the Indian Navy were of shoddy material,“ says Subramanian. INS Kalvari S(23) embarked on her maiden passage from Riga on April 18, 1968. She visited Le Havre, Casablanca, Las Palmas, Conakry and Port Louis before arriving in Vishakapatnam on July 16, 1968. “The Suez canal was closed at that time so we had to stealthily sail round Africa for about 29 days before visiting Mauritius and proceeding to Vizag,“ says Ramanathan, who received his initial training in operating submarines in the UK in 1961. “While we went around the Cape of Good Hope, we were constantly fol lowed by the 7th fleet of the US. To indicate that we were not enemies, the submarine never dived in,“ says Dr Abraham. He later established the Escape Training School in Vizag in 1969 for training officers how to escape from sunken submarines. He took premature retirement in 1984 when he was a surgeon commander. The trip to Paris during their halt at Le Havre was the most memorable for all of them. They travelled by foot to Eiffel Tower, the Louvre Museum and Montmartre as they relied on meagre salaries. “We had four Russians on board to ensure the submarine was operated as per the manual. Except in Paris, they were never revealed to the public during our halts as Russians weren’t allowed to travel out of the country then.Since they wanted to visit tourist spots too, they smuggled themselves through Paris and avoided public transport while visiting monuments,“ says Ramanathan. But the most challenging part was after the crew arrived in Vizag. “We had a major task at hand as we had to train the support crew here. Every day , from 7am to 1.30pm, we maintained the submarine and in the evenings we trained the support crew,“ says Ramesh, who went on to become a Vice Admiral. The decommissioning of INS Kalvari S(23) -the Grand Old Lady -on May 31, 1996 left the crew teary-eyed.“In the case of a ship or submarine you have commanded, particularly if she is the first of her kind in the Navy , her decommissioning is a poignant occasion,“ says Subramanian, who was then a retired Commodore, the chief guest for the occasion. The life of a submariner is anything but envious and becoming one isn’t easy. Among other things, a submariner must clear a difficult medical test that checks if he can handle high pressures, temperatures and closed environments. “It is very gratifying to see how despite prolonged neglect by the government and consequent avoidable submarine accidents, the submarine arm is developing soundly , albeit slowly and maintaining standards of technical ability,“ says Subramanian, stressing that people operating such technology deserve to be cared for. It is with this view that these veterans hope to get recognition for their contribution to the Indian Navy from the state government and look forward to a meeting with the chief minister for this purpose. DISCLAIMER : Views expressed above are the author's own. Author Aditi Maithreya

दिवाळी बाजारपेठेवर चिनी आक्रमण

दिवाळी बाजारपेठेवर चिनी आक्रमण Tuesday, November 10th, 2015 गेल्या दोन दशकांपासून चिनी घुसखोरी ही फक्त सीमेपुरतीच मर्यादित नाही तर त्यांनी हिंदुस्थानी बाजारपेठाही काबीज करायला सुरुवात केली. सणातील फटाक्यांची मागणी लक्षात घेऊन चिनी फटाके मोठ्या प्रमाणावर हिंदुस्थानी बाजारपेठांमध्ये विक्रीसाठी दाखल झाले आहेत. हिंदुस्थानी फटाक्यांच्या तुलनेत चिनी फटाके सुरक्षिततेच्या तसेच पर्यावरणाच्या दृष्टीने अधिक धोकादायक आहेत. त्यामुळे हे फटाके आपण टाळावेत. चिनी फटाक्यांवर बंदी आणूनही देशी फटाक्यांच्या बाजारपेठेस १००० कोटींचा तोटा झाला असल्याची माहिती अॅासोचेमने दिली आहे. अॅयसोचेमने सांगितले की, सरकारने बेकायदा फटाके उत्पादकांवर कारवाई केली असून चीनमधून येणार्या फटाक्यांवरही बंदी घातली आहे, पण चीनमधून फटाक्यांची आयात सुरूच आहे. त्यामुळे फटाके उद्योगाला फटका बसला आहे. गेल्या दोन दशकांपासून चिनी घुसखोरी ही फक्त सीमेपुरतीच मर्यादित नाही तर त्यांनी हिंदुस्थानी बाजारपेठाही काबीज करायला सुरुवात केली. सणातील फटाक्यांची मागणी लक्षात घेऊन चिनी फटाके मोठ्या प्रमाणावर हिंदुस्थानी बाजारपेठांमध्ये विक्रीसाठी दाखल झाले आहेत. हिंदुस्थानी फटाक्यांच्या तुलनेत चिनी फटाके सुरक्षिततेच्या तसेच पर्यावरणाच्या दृष्टीने अधिक धोकादायक आहेत. चिनी फटाक्यांमध्ये क्लोरेट आणि परक्लोरेटचा या विषारी केमिकलचा वापर करण्यात येतो. एकूणच चिनी फटाके बनवताना हलक्या प्रतीचा व हानीकारक कच्चा माल वापरला जात असल्याने ते आपल्या फटाक्यांच्या तुलनेत स्वस्त आहेत. हिंदुस्थानात फटाक्यांची निर्मिती करताना पोटॅशिअम परक्लोरेटचा वापर करण्यावर बंदी आहे. या कायद्यात काळानुसार बदल होण्याची गरज आहे. जेणेकरून हिंदुस्थानी फटाके जागतिक उत्पादनांशी स्पर्धा करू शकतील. परदेशातून येणार्‍या कंटेनरची चौकशी करण्यासाठी पुरेसे मनुष्यबळ नसल्याचे कस्टम विभागाचे रडगाणे असते. बहुतेक माल नेपाळमार्गे किंवा समुद्रमार्गे हिंदुस्थानात येतो. हिंदुस्थान हा सणांचा देश आहे. या वर्षी रक्षाबंधनाकरिता ७५ टक्के राख्या चिनी बनावटीच्या होत्या. गणेशमूर्तीच्या बाजारपेठेत चीनने घुसखोरी पूर्वीच केलेली आहे. मोठ्या प्रमाणात साजर्याट केल्या जाणार्याे उत्सवांना हेरून, आकाशकंदील, दिवे, विविध भेटवस्तूंनी हिंदुस्थानी बाजारपेठ चीनने व्यापली आहे. मागच्या दिवाळीत चिनी विक्रेत्यांनी हिंदुस्थानी बाजारपेठेत १८०० कोटी रुपयांचा नफा कमावला होता. फराळाचे पदार्थ वगळता दिवाळीच्या सर्व वस्तूंमध्ये चीनने घुसखोरी केली आहे. ‘मेड इन चायना’ वस्तूंनी हिंदुस्थानात जम बसवला आहे. त्यांनी आतापर्यंत देशी बाजारपेठेतील २०-२५ टक्के वाटा पटकावला आहे. किमती कमी असल्याने हिंदुस्थानी विक्रेते व ग्राहकांची चिनी वस्तूंना पसंती लाभत आहे. हिंदुस्थानी बाजारपेठेत मोबाईल, इलेक्ट्रॉनिक वस्तूंपासून देवांच्या तसबिरी ते पूजेच्या साहित्यापर्यंत चीनची घुसखोरी आहे. आपली बाजारपेठ चिनी वस्तूंनी ओसंडून वाहते आहे. चीन खास हिंदुस्थानकरिता वस्तू बनवून आपल्या लहान, मध्यम उद्योगांना पद्धतशीरपणे बरबाद करत आहे. रंगीबेरंगी बाहुल्या, बॅटबॉल, चावीची खेळणी, टेडीबेअर या सगळ्या आपल्याकडच्या खेळण्यांमध्ये चीनने घुसखोरी करत वर्चस्व निर्माण केले. त्यामुळे हिंदुस्थानी खेळण्यांची मागणी घटली आहे. खेळण्यांचे मार्केट ८० टक्के चिनी बनावटीच्या खेळण्यांनी भरले आहे. ‘सेंटर फॉर सायन्स अॅआण्ड एन्व्हायर्न्मेंट’ प्रमाणे चिनी बनावटीच्या ५७ टक्के खेळण्यांमध्ये प्रमाणाबाहेर विषारी रसायने आढळली होती. पालकांनी एकत्र येऊन या खेळण्यांवर बंदी घालण्यासाठी दबाव आणला पाहिजे. हिंदुस्थानचे याआधीचे ‘बाय चायनीज’ धोरण त्या देशाच्या पथ्यावरच पडत आहे. हिंदुस्थानातील वीज क्षेत्रातील कंपन्या चिनी उत्पादकानुसार बदल करीत आहेत आणि ते हिंदुस्थानी उत्पादकांकडे दुर्लक्ष करीत आहेत. चिनी कंपन्यांसाठी हिंदुस्थान ही मोठी बाजारपेठ बनली आहे. स्वदेशीची भाषा नष्टच झाली आहे. त्याचा आपल्या अर्थव्यवस्थेवर दूरगामी दुष्परिणाम होणार आहे. त्यामुळे लोकांनी स्वदेशी वस्तूच खरेदी करायला हव्यात दिवाळीतही त्याचेच पालन करायला पाहिजे. चिनी वस्तू या लघुउद्योगांतून बनविल्या जातात. चिनी स्त्रिया या वस्तू घरी बनवतात. त्यामुळे त्यांची किंमत अत्यंत कमी आहे. आपल्या उद्योजकांची मानसिकताच बदलली आहे. चिनी वस्तू जर स्वस्तात मिळतात तर आपण त्या वस्तू कशाला बनवायच्या? या विचाराने आपण चिनी वस्तूंचे कंटेनरच्या कंटेनर खरेदी करतो वा स्मगलिंग करतो, त्यावर आपले लेबल लावतो आणि बाजारात विकतो. त्यात भरपूर पैसे कमावतो. पण यामुळे आपण चिनी अर्थव्यवस्थेला हातभार लावतो आहोत. आपल्याकडे बेकारी वाढलेली आहे. सामाजिक सुरक्षितता धोक्यात येत आहे. चीनशी जर आपल्याला मुकाबला करावयाचा असेल तर आपणही त्यांच्याप्रमाण लघुउद्योग निर्माण करावयाला पाहिजे. त्यासाठी स्वस्तात जागा, भांडवल, कच्चा माल उपलब्ध करून दिले पाहिजे. कर कमी केले पाहिजेत. यामुळे आपणसुद्धा दर्जेदार वस्तू बनवू शकू. मागचे सरकार याबाबत पूर्णपणे निष्क्रिय होते. आता हा सर्व प्रकार रोखण्यासाठी सरकारनेच पुढाकार घेऊन हिंदुस्थानी लघुउद्योग उत्पादनाला चालना देण्याची गरज आहे. आज चीन प्रचंड आर्थिक मंदीच्या सावटाखाली आहे. त्यामुळे चीनने त्यांच्या मुद्रेची किंमत ३० टक्के कमी केली आहे. जागतिक अर्थतज्ज्ञांचे मत आहे की, चीन स्वत:च्या उत्पादनांच्या किमती कमी करून आर्थिक मंदीचा सामना करण्याचा प्रयत्न करेल. त्यामुळे हिंदुस्थानी आणि इतर देशांच्या बाजारपेठेत चिनी उत्पादने अत्यंत कमी किमतीत उपलब्ध होतील. हीच खरी वेळ आहे चीनला आर्थिकदृष्ट्या झोपवण्याची. ब्रिगेडियर हेमंत महाजन - See more at: http://www.saamana.com/lekh/diwali-bajarpethevar-chini-akraman#sthash.jAJpOZOU.dpuf

सहिष्णुतेची ऐशीतैशी!- tarun bhart editorial must read

सहिष्णुतेची ऐशीतैशी! आज दोन बातम्या आल्या आहेत. या दोन्ही घटनांवर सहिष्णुतेच्या नावाने गेल्या काही दिवसांमध्ये गळे काढणारे, रस्त्यावर उतरून थयथयाट करणारे बोलले पाहिजेत. चवताळून उठले पाहिजेत. सहिष्णुतेची प्रवचने देत सुटले पाहिजेत. पण अहो आश्‍चर्यम्. हे सगळे तथाकथित सहिष्णुतावादी दोन दोन पांघरुणे घेऊन झोपल्यासारखे गप्प आहेत. कानात बोळे घातले आहेत आणि डोळ्यावर जाड कातडे बहुधा ओढलेले दिसते आहे. एक बातमी आपल्या शेजारच्या कर्नाटकातील कॉंग्रेस सरकारची आहे. तिथे सरकारच्या खर्चाने टिपू सुलतानची जयंती साजरी केली जाणार आहे. टिपू सुलतानने त्याच्या कार्यकाळात अनेकांना जबरदस्तीने धर्मांतरे करून मुस्लिम धर्म स्वीकारायला लावला, असा आरोप आहे. टिपू सुलतान इंग्रजांशी लढला हे खरे आहे. मात्र, तो काही भारतीय जनतेला इंग्रज गुलाम बनविण्यासाठी आले आहेत म्हणून इंग्रजांच्या विरोधात लढला नाही, तर आपले राज्य हातातून निसटता कामा नये यासाठी लढला. आताच्या लोकशाहीत एक लोकनियुक्त सरकार केवळ एका समाजगटाला खुष करण्यासाठी एकेकाळी तलवारीच्या टोकावर धर्मांतरे करणार्‍या ‘पंथांध’ ‘जुलमी’ ‘प्रार्थनापद्धतीचा अतिरेकी आग्रह लादणार्‍या माणसाचे उदात्तीकरण करत आहे. इतकी असहिष्णुता माजली आहे, पण सहिष्णुतेचा कैवार घेणारे जणू आपण त्या गावचेच नाही अशा पद्धतीने चिडीचूप आहेत! दुसरी बातमी आयएसआयएस या अतिरेकी संघटनेची आली आहे. या जात्यंध दहशतवादी संघटनेच्या लोकांनी सिरियामध्ये दोनशे निरपराध बालकांना अर्धनग्न अवस्थेत जमिनीवर झोपवून एकापाठोपाठ त्यांच्यावर बंदुकीच्या गोळ्या चालविल्या आणि त्यांना ठार मारले. निरपराध लहान मुलांवर अशा प्रकारे गोळ्या चालवून ठार मारणे ही सहिष्णुता आहे की असहिष्णुता? सहिष्णुतेच्या नावाने गळे काढणारे आता कोणत्या सहिष्णुतेचे कुलूप आपल्या तोंडाला लावून बसले आहेत. घटनेच्या बातम्या प्रसिद्ध होऊन अनेक तास उलटले तरी एकानेही या भयंकर घटनेचा एका शब्दाने निषेध केलेला नाही. टिपू सुलतान हा अत्याचारी होता. प्रार्थनापद्धतीच्या अतिरेकी आग्रहापोटी त्याने मुस्लिमांशिवाय अन्य प्रार्थनापद्धती असणार्‍यांवर अत्याचार केले. जबरदस्तीने त्यांना मुस्लिम प्रार्थनापद्धतीचा स्वीकार करायला भाग पाडले. इतकेच नाही तर अफगाणिस्तानमधील शासकांना भारतावर आक्रमण करून इस्लामशिवाय अन्य प्रार्थनापद्धती अवलंबिणार्‍या लोकांना संपविण्याचा इरादा स्पष्ट केला. असे असताना या टिपू सुलतानची जयंती एक सरकार लोकांच्या खर्चाने, सरकारी कार्यक्रम म्हणून साजरे करण्याचा कार्यक्रम आखते. या जयंतीचा विरोध करणार्‍यावर लाठ्या चालविल्या जातात. त्यापासून वाचण्यासाठी पळताना एकजण भिंतीवरून पडून मरण पावतो. तरीही या देशातल्या तथाकथित सहिष्णुतावाद्यांना त्याचे काहीच कसे वाटत नाही. खुद्द कर्नाटकात सहिष्णुतेचे गळे काढत पुरस्कार परत करणार्‍यांची संख्या सर्वाधिक होती. ती मंडळी आता काय करत आहेत? असहिष्णुतेचा अंधार देशात पसरल्याचा भास ज्यांना ऐन दिवाळीत होत होता, ते दीडशहाणे आता काय करत आहेत? हे सगळे सहिष्णुतावादी मुळात खरे सहिष्णुतावादी नाहीतच. त्यांची सहिष्णुतेची व्याख्याच असहिष्णू आहे. केवळ अल्पसंख्यकांचे लांगूलचालन आणि बहुसंख्यकांची उपेक्षा म्हणजे सहिष्णुता अशी त्यांची व्याख्या आहे. त्यामुळे अल्पसंख्यक कसेही वागले, तरी त्यांना त्यात असहिष्णुता दिसत नाही. त्या कसेही वागण्याला कोणी विरोध केला की मात्र यांचा संताप होतो, तिळपापड होतो, हे किंचाळत उठतात, हे पुरस्कार परत करण्याचा सात्त्विक संताप आल्याचा आव आणतात, हे मोर्चे काढत त्यात सहभागी होतात...! महाराष्ट्रात प्रतापगडाच्या पायथ्याशी जेथे छत्रपती शिवाजी महाराजांनी अफजलखानाचा कोथळा बाहेर काढला तेथे त्या आक्रमक, जुलमी, मूर्तिभंजक अफजलखानाचे थडगे आहे. या थडग्याचे उदात्तीकरण चालू झाले. तेथे अल्पसंख्यक मंडळी बांधकामे करत अफजलखानाचे स्मारक उभारू लागले. त्याला विश्‍व हिंदू परिषद, बजरंग दल यांनी विरोध केला, तेव्हा महाराष्ट्रातील कॉंग्रेस सरकारच्या पोलिसांनी आंदोलनांवर बेदम लाठीमार केला. अनेकजण जखमी झाले. मात्र, सहिष्णुतावादी तेव्हा डाराडूर झोपले होते. अफजलखानाचे उदात्तीकरण करण्यात त्यांना आक्षेपार्ह काहीच वाटत नाही. कदाचित महाराष्ट्रात शिवी धर्माला सोयीचा इतिहास लिहिणारे अनैतिहासिक संशोधक जे उभे राहिले आहेत, ते अफजलखानाने महाराष्ट्रात आल्यानंतर अत्याचार केलेच नाहीत. मूर्ती फोडल्याच नाहीत. हा सगळा एका जातीने सोयीने इतिहास लिहिला आहे, असे अगाध संशोधनही करतील. शिवाजी महाराज एका जातीच्या वकिलाला मारायला पुढे झाले आणि मध्ये अफजलखान आल्याने तो मरण पावला, असेही लिहितील. सहिष्णुतेच्या चष्म्यातून या इतिहासाला मान्यता मिळेल. जिथे खरे संशोधन चालते तिथे हल्लेही केले, तरी यांच्या सहिष्णुतेला मुळीच धक्का बसणार नाही. हैदराबादच्या निजामाच्या काळात रझाकारांनी घराघरात अत्याचार केले. मराठवाड्यात, तेलंगणात अनेकांची हत्या झाली. अनेकांना घरातून पळून जाऊन सोलापूर, पंढरपूर, जामखेड, अहमदनगर येथे निर्वासित बनून राहावे लागले. निजामाने पाकिस्तानशी संधान बांधून भारतविरोधी कारवाया करण्याचे कारस्थान सुरू केले होते. अखेर पोलिस ऍक्शन झाली आणि रझाकारांना पळता भुई थोडी झाली. या घटना पाहणारे, अनुभवणारे लोक अजूनही मराठवाडा, कर्नाटक, तेलंगणात जिवंत आहेत. मात्र, उद्या आंध्र प्रदेशातील सरकार निजामाची जयंती सरकारी खर्चाने करू लागले आणि त्याला विरोध केला, तर मात्र हे तथाकथित सहिष्णुतावादी रस्त्यावर येतील. निजामाच्या समारंभाला विरोध करणे असहिष्णुता आहे म्हणून पुरस्कार पणाला लावतील. निरपराध दोनशे बालकांना किड्या-मुंग्यांसारखे ठार मारणारे कोणीही असोत, ते राक्षसाच्या पलीकडचे मानवतेचे दुष्मन आहेत. त्यांचा निषेध करावा तितका थोडा आहे. टिपू सुलतान, अफजलखान, औरंगजेब, निजाम यांचे उदात्तीकरण कोणी मतांच्या लाचारीसाठी करत असतील, त्यांचा कसून विरोध केला पाहिजे. मात्र, ज्यांची सहिष्णुता ही प्रासंगिक, राजकीय कारणाने उफाळून येते, सुपारी घेतल्यासारखी एखाद्या राजकीय पक्षाच्या दावणीला बांधून सक्रिय होते त्यांचेही सहिष्णुतेचे सोंग अशा प्रसंगात उघडे पडते, हे लक्षात घेतले पाहिजे. हिंदूंच्या विरोधात, देशहिताच्या विरोधात जेव्हा असहिष्णू, पक्षपाती व्यवहार होतो, तेव्हा हे सगळे राजकीय पोटशूळ उठल्यामुळे सहिष्णुतेचा कांगावा करणारे चिडीचूप बसतात! कॉंग्रेस, समाजवादी पक्ष, जनता दल अशा मल्टिकम्युनल पक्षांची सरकारे असलेल्या राज्यात काहीही झाले, तरी सहिष्णुता धोक्यात येत नसते. कुठे महिलांवर अत्याचार होवोत, कुठे कष्टकर्‍यांना गळा चिरून मारले जावो, कुठे एकाच वेळी पाऊणशे पोलिसांची हत्या होवो की कुठे लोकांना आपली घरेदारे सोडून परागंदा होण्याची वेळ येवो. तेथे जर भाजपा वगळता अन्य पक्षांची सरकारे असतील, तर सहिष्णुता संकटात सापडत नाही. खुद्द सरकारने जरी तशा प्रकारच्या कारवाया केल्या, सरकारमधील मंत्र्याच्या बायकोने जरी मंत्र्याच्या विरोधात घरगुती हिंसेचा आरोप केला, तरीही तेथे सहिष्णुतेला धक्का लागत नाही. यांना ही असहिष्णुता वाटतच नाही. त्यांना हा सर्वधर्मसमभाव वाटतो. या प्रकारच्या पक्षपाती सहिष्णुतेचा अतिरेक झाल्यानेच या देशातील सामान्य माणूस या ढोंगी सहिष्णुतावाद्यांच्या बाजूने कधीही उभा राहात नाही. राहाणारही

Gen Musharraf making Shocking Revealations

Dear All, Listen to Gen Musharraf making Shocking Revealations and ADMIT in an Officially recorded Interview on public TV in Pakistan, on how LET and other militant organisations were raised, supported and trained by Pakistan !! Is India listening ?? If so - what is our country going to do about it ?? ----- Still want to play Cricket with their Heroes ? ----- Still want to listen to Ghulam Ali in Mumbai ? ----- Still want to invite Musharraf's foreign Minister for his Book Launch in India ?? This interview of Mussaraf is now about 10 days old and has been well advertised by our news channels.My observations on the subject are:- a. The information on the subject has been well known to India and the world. It is also available on google search and You Tube. In addition books written by Gen Mussa on 1965 war, interviews of Mr Najam Sethi, Hasan Nissar , AM Asgar Khan and the books on Kargil war confirm the statements made by Gen Mush.(All Paki citizens). The facts have been confirmed by Mr Hadley and Kasab on the subject.There are well made documentaries by BBC dealing with all the related aspects of Paki terrorism, AQ Khan Nuclear factor, Gul Hamid the Butcher of Afghanistan and Kargil . You may see RAWAL TV of Canada run by a Mr Fateh(a Pakistani) and the analysis of Pakistani ex-Ambassador Mr Haqqani can not be doubted. Plus, why should we read so many foreign journalists and analysts as the best analysis is available in a book titled 'Tinderbox" written by Mr MJ Akbar. Therefore, the Anti India policy has been well known to everyone and this is hardly a news. b. I differ from Lalit's observation on KUTTY(for not talking and not the bitch) and Sulking , as moving forward has to have certain logical basis. Kindly check on the History of Pakistan to analyse the stalemate on talks with Pakistan- (i) Pakistan despite the agreement with maharaja Hari Singh Dogra believes that Kashmir belonges to them on religious factor. That is legally wrong. It cries about Junagarh even when there was no agreement between Nawab of Junagarh and Pakistan therefore the argument stands nullified. They do not agree to any logic and stick to their point. (ii) Paki ego got a solid boost after the bloodless take over of Baluchistan(which makes 42% of the total area of Pakistan rich in natural resources and practically the cash cow of Pakistan) and by a well planned proxy attack , using Paki regular Army they gained large territory of Kashmir , as soon as UN directed a cease fire. A victory for Pakistan as it was Mr Nehru who went to UN against the advise of his own cabinet backed by Sardar Patel, in a dictatorial fashion creating the Kashmir problem for ever. (iii) In-spite of the Indian pressure at the UN till 1960 for holding a plebiscite, Pakistan never vacated the Occupied territory. It then activated ISI to pump funds and gained support of separatist leaders in name of Islam to turn the tide in their favour. Now they seek plebiscite and we only justify the first clause that unless Pakis vacate Kashmir no plebiscite can be held. The demography of POK has been totally changed and Pakis are willing to add POK as part of the plebiscite.Indian position is weaker as the separatists have forced the Hindu Pandits out of Kashmir valley reducing the Hindu population further.Any attempts to resettle them is countered by separatists as changing the demography of Indian Kashmir. (iv) Pakistan kept adding more problems on all aspects to be discussed as a composite dialogue from 3 points to now 8 points and the list will keep growing. They tried grabbing Kashmir resulting in various wars but succeeded only in grabbing chunk of Kutch and again the matter went up to UN. The UN resolution awarded 10% of Kutch to Pakistan and that changed the demarcation of the sea boundary. Another point was added to the basket. Thank God we managed to get hold of Siachen in time ,all thanks to the intelligence that Pakistan was getting ready to occupy the no- man's land. The result was creation of Khalistan problem by Pakistan which is yet to be fully resolved. (v) Again the strategy of Pakistan would have worked in Kargil ,ie to occupy an area , rush to the UN and the occupied area becomes LOC as soon as as the UN orders the ceasefire. That failed, thanks to Indian clout and US help ,else the LOC would have been further extended having given all strategic heights to the Pakistan Army. (vi) Please read the psychology of Pakistan. It still believes in Two Nation theory even after creation of Bangladesh.Teaches religious hatred for other religions,especially for Hindus, through the school text books, the regular schools are demolished so that the Maderssahs can thrive where the children ARE EDUCATED BY THE UNEDUCATED MULLAHS TO RECRUIT BRAINWASHED KIDS FOR TALIBAN. (vii) The Good and Bad Taliban still exist . The operations in FATA, Wagiristan and G&B using Army and Air Force were to induct the Good Taliban Haqqani group into Afghanistan safely without any losses from the bad Taliban and the Tribes . Secondly they were to kill the independent tribes fighting for their own control of the areas as per the signed agreement with the Pakistan government. Pakistan thinks that these people will be a constant danger to the CPEC in the future. (viii) Pakistan just to get ALMS from their rich Master, Saudi Arabia has become slave to the Wahabi culture. The Taliban and Maderssah culture without any knowledge of Science in schools, to think logically and question the validity of so many beliefs was a gift from Saudis and for a short duration by the Americans. The good Taliban became bad Taliban after US occupied Afghanistan, as these Taliban kids with nil education found no jobs to earn for their families since their monthly funding/payments suddenly dried up. They found ready jobs for the political parties as paid target killers in Karachi and elsewhere in Pakistan. As a result the economy nose dived and Pakistan resorted to selling nuclear blue prints to Iran (as confirmed by ex-President of Iran,last week), Libya and North Korea. They sold the Gwadar port to China for a few dollars more which the Chinese after 40 years will certainly not return to Pakistan . The CPEC corridore benefits the Chinese economy more than the-t of Pakistan . The mistakes on CPEC were two fold. Firstly it passes through the Indian territory of Kashmir ,occupied by Pakistan(POK) and that the local people in these areas do not believe in sovereignty of Pakistan over their areas of control. This resulted in India warning both China and Pakistan over the ill-conceived project and the Paki Army attacking bad Taliban of these areas. (ix) The talks with Pakistan will be of no use as Pakistan is now raising it's pitch at all forums to get Kashmir problem settled. The issue is survival by safe guarding the CPEC. Pakistan ,most likely , will now even agree to resolve the issue by forgetting about it's claim on Indian part of Kashmir. That is not in our interest in the long run. We want POK to stop CPEC and a way to central Asian countries through the POK route. Both sides do not see each other eye to eye to gain advantage. b. The growing economy of India, it's international goodwill and most importantly a tougher government give added strength to the Indian point of view to look at the problems with Pakistan. The days of weak governments where Indian separatist leaders were allowed meetings with the ISI (see Youtube. Geelani talking to the Pak Army General at Pakistan embassy at Delhi on Pakistan day,holding hands) are over,The terrorism as a State subject in Pakistan is recognised by most world powers and the rising opposition to Pakistan rule in Baluchistan , FATA, Waziristan,G&B is a reality. India should continue the KUTTY(no talks) to drive Pakistan to commit more mistakes in desperation. c. India has to,however, learn to control it's own Jaichand's who believe that siding with some for votes is called SECULARISM. The political parties in place of National agenda on progress by sitting in Parliament to pass important bills like GST and land acquisition declare one month before, that they will not allow the parliament to function. The declaration on National media was implemented and not even the Supreme Court took notice of the fact to put the culprit with low IQ behind bars for inciting people to harm the nation . In addition the Intolerance is being raised politically to repeat the same act for the winter session of the parliament. Here either people rise or appoint a LOKPAL who has the power to direct the political parties to attend parliament and clear the bills in interests of the nation. The UNIFORM CODE has to be implemented for good of the nation. d. A terrorist nation like Pakistan is getting away after reducing the Hindu population in Pakistan from 20% to just 1% over the years. The victims of all target killings and bomb blasts in Pakistan are from only the minorities and i pity the wisdom of people like Mani Shanker Aiyyar , Kulkarni and Arundhity Roy for their anti-India propaganda. Certainly we are a democratic nation but have our political masters ever referred to a dictionary to know the meaning of SECULARISM and the freedom of speech. Blackening faces and giving a ride on a donkey is an age old practice in India for the people who shame the society. In this case face was blackened but how could people make a donkey take a ride on another donkey , so this donkey got away to bray in Pakistan. e. My village has records of names of all martyrs (of the village) for second world war, China war, 1965 ,71 and Kargil wars. The lists are long and memories are not short. At the same time the Hindu Hanuman temple of the village had a Muslim priest whose grave is inside the temple boundary, right at the main gate and we give offerings at the grave as we enter the temple. The kids of Muslims have never asked for any favours or reservations in name of religion as they are getting educated and believe in the practice of family planning, the two pillars of progress. They like most others are converted people who never deny that fact and live happily with others and hate radicalised Pakistanis. High time we start calling an enemy as enemy and stop the propaganda of these pseudo secular who are politically motivated.

पोलिसांनाच का झोडपता?-SAMNA EDITORIAL

पोलिसांनाच का झोडपता? Saturday, November 07th, 2015 अंधेरी पोलीस ठाण्यात जोडप्याला मारहाण करणार्‍या पोलिसांवर कठोर कारवाईचे आदेश आयुक्त जावेद अहमद यांनी दिले आहेत. म्हणजे शेवटी या प्रकरणातही मायबाप सरकारने पोलिसांनाच गुन्हेगार ठरवून फासावर लटकवले आहे. पोलिसांना त्यांचा मान, सन्मान, प्रतिष्ठा देण्याचे राहिले बाजूला. त्यांना फटकावण्याचे काम चालले आहे, हे थांबवा! पोलिसांनाच का झोडपता? सध्या जो उठतोय तो पोलिसांवर ‘दादागिरी’ करतोय व ‘दादागिरी’ करणार्‍यांना संरक्षण मिळत असल्याने मुंबई पोलिसांची ‘गोची’ झाली आहे. कोणीही सोम्यागोम्या पोलीस ठाण्यात दारू पिऊन धिंगाणा घालतो, पोलिसांना शिवीगाळ करतो. पुन्हा पोलिसांनी हे सर्व मुकाट सहन करायचे असते. कारण पोलीस हे जनतेचे मित्र वगैरे असल्याने त्यांनी या ‘बेवड्या’ धांदलखोरांवर कारवाई केली तर त्यांची ‘वर्दी’ उतरवली जाते. गेल्या काही दिवसांत पोलिसांचे मनोधैर्य खच्ची करणार्‍या अशा घटना घडल्या आहेत व त्या योग्य नाहीत. अंधेरी पोलीस ठाण्यात जोडप्याला मारहाण करणार्‍या पोलिसांवर कठोर कारवाईचे आदेश आयुक्त जावेद अहमद यांनी दिले आहेत. म्हणजे शेवटी या प्रकरणातही मायबाप सरकारने पोलिसांनाच गुन्हेगार ठरवून फासावर लटकवले आहे. सत्य पोलिसांच्या बाजूने असूनही फक्त ‘सोशल मीडिया’वर काही वेडेवाकडे झळकले म्हणून पोलिसांनाच गुन्हेगार ठरवले जात आहे. २ नोव्हेंबरच्या रात्री अंधेरी मेट्रो स्टेशनबाहेर एक जोडपे एकमेकांना शिवीगाळ करीत होते. एकमेकांशी निर्लज्ज झोंबाझोंबी करीत होते व पोलिसांनी प्रयत्न करूनही त्यांची हाणामारी थांबत नव्हती. त्यांना पोलीस ठाण्यात आणले तरी त्यांची ‘धुंदी’ उतरली नाही व एकमेकांवर आरडाओरड करून त्यांनी भलताच गोंधळ घातला. त्यांना एकमेकांपासून ओढून व खेचूनही दूर करणे अवघड झाले. त्यामुळे बळाचा वापर करावा लागला. या ‘मद्यधुंद’ जोडप्यास पोलीस ठाण्यात आणून ‘दुग्धस्नान’ घालावे व पोलिसांनी त्यांची सेवा करावी असे कुणी म्हणत असेल तर ते चूक आहे. ज्या कुणी या सर्व प्रकाराचे मोबाईल व्हिडीओ-शूटिंग करून सोशल मीडियावर टाकले त्याला सर्वप्रथम अटक करून खटला चालवायला हवा. पोलिसांनी कसे वागावे? काय करावे? यावर मार्गदर्शन नेहमीच दिले जाते, पण लोकांनी कायदा पाळावा, मद्यधुंद अवस्थेत राडेबाजी करून पोलिसांवर हात टाकू नये, असे कुणी सांगताना दिसत नाही. कायद्याचे राज्य म्हणजे त्या जोडप्याचा मद्यधुंद राडा नव्हे व असे ‘राडे’ कायद्याने थांबवता येत नाहीत. गणेशोत्सवात तेच घडले. लालबागच्या राजाच्या मंडपात एका बेताल तरुणीने घुसखोरी केली. सुरक्षेसाठी असलेल्या महिला पोलिसांनी तिला रोखले तेव्हा त्या मुलीने शिवीगाळ करून पोलिसांवरच हल्ला केला. आता पोलिसांनी कायदा मोडणार्‍यांच्या लाथा व थपडा सहन करायच्या असे समाजाला वाटत असेल तर ते राज्याच्या पोलीस खात्याचा कणाच मोडीत आहेत. लोकांनी बेताल वागायचे आणि पोलिसांनी हाताची घडी घालून बसायचे. हेच धोरण असेल तर मग सर्व पोलीस ठाण्यांना टाळेच लावलेले बरे! मागे कांदिवलीच्या पोलीस ठाण्यात दोन तरुणींनी ‘टाइट’ अवस्थेत हातात बीयरच्या बाटल्या घेऊन हंगामा केला व पोलिसांवरच चोरासारखे बसण्याची वेळ आली. याच पोलिसांकडून आपण मग आपल्या व शहराच्या रक्षणाची अपेक्षा करायची! पोलीस हे जनतेचे मित्र वगैरे म्हणणे ठीक आहे, पण पोलीस ठाण्यात जाऊन राडेबाजी करणारे बेवडे हे पोलिसांचे मित्र कसे होऊ शकतात? अंधेरीच्या जोडप्याने मर्यादा सोडल्या. पोलिसांना जुमानले नाही व पुन्हा समाज व सोशल मीडियावाले त्याच ‘विकृतीस’ पाठबळ देणार असेल तर ब्रह्मदेवसुद्धा तुमचे-आमचे रक्षण करू शकणार नाही. हेच लोक उद्या तुकाराम ओंबळेसही गुन्हेगार ठरवतील. अर्थात, पोलीस खात्यातही उडदामाजी काळेगोरे असणारच. तसे ते सर्वच खात्यांमध्ये आणि समाजातही असतात. मात्र त्यामुळे सरसकट संपूर्ण खाते आरोपीच्या पिंजर्‍यात उभे करून कसे चालेल? कल्याण-डोंबिवलीच्या प्रचारसभेत आम्ही ‘राजकीय’ घरगड्यांचे काम करणार्‍या वरिष्ठ पोलीस अधिकार्‍यांवर आसुड ओढले आहेत. आता ही पोलिसी घरगड्यांची विकृतीसुद्धा रोखायला हवी. पोलिसांना त्यांचा मान, सन्मान, प्रतिष्ठा देण्याचे राहिले बाजूला. त्यांना फटकावण्याचे काम चालले आहे, हे थांबवा! - See more at: http://www.saamana.com/sampadkiya/polisanch-ka-zodpata#sthash.whBdKYKM.dpuf

The Rise Of Fascism From India’s TV Studios-LONG BUT MUST READ

On NAMO from Salim Khan Please share with others if you agree : "Recently, India';s most well-known film script-writer, Salim Khan,(father of the actor Salmaan Khan) had said to a senior journalist in an interview: "Does anyone remember who the chief minister of Maharashtra was during the Mumbai riots which were no less deadly than the Gujarat riots of 2002? Does anyone recall the name of the chief minister of UP during Malliana and Meerut riots or name of the Bihar CM when the Bhagalpur or Jamshedpur riots under Congress regimes took place? Do we hear names of earlier chief ministers of Gujarat under whose charge, hundreds of riots took place in post-Independence India?bbg Does anyone remember who was in-charge of Delhi';s security when the 1984 massacre of Sikhs took place in the capital of India? How come Narendra Modi has been singled out as the Devil Incarnate as if he personally carried out all the killings during the riots of 2002?" No speck of doubt about what Salim Khan has said. When one says Gujarat';s agriculture growth is 10-11% since whole last decade, the other says 2002 Riots! When one says he made the Asia';s biggest solar plant, the other says 2002 Riots! When one says Gujarat is the only state in the whole of India to provide 24*7 and 365 days electricity to almost all of its 18,000 villages, the other says 2002 Riots! When one says the world bank';s statement of 2011 said Gujarat roads are equivalent to international standards, the other says 2002 Riots! When one says Gujarat is the first State in country to have "high speed wireless Broadband service in its all 18,000 villages," the other says 2002 Riots! When one says Forbes Magazine rated Ahmadabad as the fastest growing city in India and 3rd in the world, the other says 2002 Riots! When one says Gujarat Tourism is growing faster than ever before, the other says 2002 Riots! When one says according to central govt';s Labour Bureau';s report,Gujarat has the lowest unemployment rate in country, the other says 2002 Riots! When Narendra Modi is being chosen as the best current Indian leader in almost all surveys & polls again and again, the other says 2002 Riots! When one says 2003-2013 are the only 10 straight years in Gujarat history which are totally riot-free, The other STILL says 2002 Riots! But when we remind them about riots which occurred during Congress and in Communist Party rule : 1947 Bengal ...5,000 to 10,000 dead ...CONGRESS RULE. 1967 Ranchi ...200 DEAD...CONGRESS RULE. 1969 Ahmedabad...512 DEAD...CONGRESS RULE. 1970 Bhiwandi...80 DEAD ...CONGRESS RULE. 1979 Jamshedpur...125 DEAD...CPIM RULE (COMMUNIST PARTY) 1980 Moradabad...2,000 DEAD...CONGRESS RULE. 1983 Nellie Assam ...5,000 DEAD...CONGRESS RULE. 1984 anti-Sikh Delhi...2,733 DEAD ...CONGRESS RULE 1984 Bhiwandi...146 DEAD ...CONGRESS RULE 1985 Gujarat ...300 DEAD...CONGRESS RULE 1986 Ahmedabad...59 DEAD...CONGRESS RULE 1987 Meerut ...81 DEAD ...CONGRESS RULE 1989 Bhagalpur...1,070 DEAD ...CONGRESS RULE 1990 Hyderabad ...300 PLUS DEAD...CONGRESS RULE 1992 Mumbai ...900 TO 2000 DEAD ...CONGRESS RULE 1992 b...176 DEAD...CONGRESS RULE 1992 Surat ...175 DEAD...CONGRESS RULE they become totally deaf...because they have no answers. Congress is a government of hypocrites. The youth of India says: "We are NOT interested in 2002, we are interested in 2022" " ============================== =============== The Rise Of Fascism From India’s TV Studios Tufail Ahmad Tufail Ahmad is Director, South Asia Studies Project at the Middle East Media Research Institute, Washington DC. He tweets @tufailelif 2 Nov, 2015 In any society fascism emerges from the educated class of people, never from the masses. In an article in the Hindi newspaper Dainik Jagran of October 15, this writer argued: ‘India is witnessing the emergence of fascism from newsrooms, a movement of totalitarian ideas that divides us in order to win.’ Antonio Gramsci, the Italian Marxist, said: ‘All men are intellectuals, but not all men have… the function of intellectuals.’ In the Gramscian sense, journalists, activists and Twitterati are intellectuals. The term ‘Fascism’ was unique to Italy, but as a movement of totalitarian ideas it is relevant to explaining the Indian condition. One, in any society fascism emerges from the educated class of people, never from the masses. All journalists and intellectuals howling at the government of Prime Minister Narendra Modi are highly educated. Fascism of the educated class fears new ideas. F. A. Hayek, author of The Road to Serfdom, wrote: ‘It is perhaps the most characteristic feature of the intellectual that he judges new ideas not by their specific merits but by the readiness with which they fit into his general conceptions….’ Since Modi advocates new ideas, journalists and intellectuals feel threatened. Two, fascism’s conveyors are alive to the workings of media, the key concern of George Orwell in 1984. Media is fascism’s key ally. Baba Ramdev, the yoga guru, can claim that he tried to escape an ink attacker. But Sudheendra Kulkarni allows Shiv Sena to blacken his face, more thoroughly the better, waits for TV crews and proceeds to host former Pakistani foreign minister Khurshid Mahmud Kasuri in Mumbai. He will not release Nobel laureate Malala Yousafzai’s book in her birthplace, Swat. He knows where to host book events, and where not to host. Three, the fascism emerging from India’s newsrooms is backed by big businesses and the nation’s dynasty. Corporates and dynastic centres of power pose a threat to democracies in every country. Indian media houses are ideologically configured. Fascism is conveyored by the paid mainstream media, which militates against the unpaid social media. Indian journalists describe every Twitter user who questions them with the power of facts and arguments as a Sanghi. In the West, such truth-tellers are dismissed as Zionists. Four, in the pre-democracy era, fascism had a leader in Benito Mussolini, and marched with his regime and the army. In democracies, it is surviving as a movement of ideas, as the armies now serve the people and are accountable to civilian leaders elected by voters. As a movement of totalitarianism, fascism in India was silent as long as its leaders were in power. Even now, it shields the socialist leaders of Uttar Pradesh for the Dadri killing, or the communist leadership of Kerala despite 250 Rashtriya Swayamsevak Sangh workers being murdered. Its silence is murder. Five, fascism is anti-democratic. It counters the leaders elected by masses if such leaders are not its allies. Since the elected leaders may not be educated, journalists target them to assist the march of fascism in Indian society. Journalist Nirupama Subramanian selected the rustic Haryana chief minister M. L. Khattar to seek his views on beef. She would never choose the more suave Arun Jaitley, or go to any village chowk to seek people’s views on beef because it will not serve fascism’s purpose, which is to undermine the elected government. Six, fascism describes itself as working for people’s interests. For example, North Korea calls itself as the Democratic Republic; China describes itself as the People’s Republic; Cuba dubs itself a Republic. In fact, they are essentially totalitarian. Fascism does not work for people’s interests. Aided by journalists, it whips up passions in which public sentiment runs counter to public interest. Currently, India’s authoritarian and dynastic Congress party is being defended, note not by its own leaders, but by journalists and intellectuals. The Congress hopes to win by remaining silent. Seven, journalists pose as moralists as teaching ethics to the government on varied issues such as the killing of Mohammad Akhlaq in Dadri or the murders of rationalists Narendra Dabholkar, Govind Pansare and M. M. Kalburgi. Such stance could be in public interest, but invariably these moralists are silent when Taslima Nasreen is attacked in Hyderabad, or Professor T. J. Joseph’s hand is chopped off and reformist Islamic scholar Chekannur Maulavi is killed by Islamists of Kerala. Fascism disregards the republic’s Rule of Law, loves the anarchism of Arvind Kejriwal. Eight, the fascism emerging from television studios mushrooms into large-scale intolerance when the voters elect leaders not in ideological compliance with it. It fears vote. On the eve of elections, it searches for new issues that will serve its objective. Fascism hopes to win by dividing us. The lynch mob is at issue only when the victim is a Muslim. In Faridabad, journalists painted the deaths of two kids in fire as an attack on Dalits. ABP news channel described Chhota Rajan as a “Hindu don”. When a Naxalite is arrested, journalists describe Indian laws as ‘draconian‘. Nine, since the fall of the USSR, fascism is allying with wickedness. Globally, the left-liberal journalists are in bed with jihadists. Indian journalists are silent on the rise of burqa in public life, or about the anti-women Shah Bano law because it came from their party. Fascism is anti-rights, anti-women and anti-democracy. One newspaper reported a non-existent military coup, the editor’s desire. In the Emergency, most journalists licked the boots and Khushwant Singh was lauded. Except ideology, what explains that Salman Rushdie will stand by his tormentors? Ten, this fascism seeks allies in the enemy camp. It would not like to invite Malala Yousafzai to Mumbai because its allies in Pakistan would not like it. It is more comfortable with the Pakistani state’s representatives, whether Maulana Tahirul Qadri or those in the Track II underworld, or even the arch enemy General Pervez Musharraf. It does not serve Indian Muslims. It serves Islam – or burqa, triple Talaq and skullcap. Essentially, it shuns Muslim commentators who call for equality of Muslim women. It is not incidental that TV journalists love maulvis. Eleven, the Berlin wall in Indian society fell in 2014 when the voters elected new leaders not liked by this class of fascists. Its debris is still clearing as journalists howl and awards are returned by those who benefitted from the party, the dynasty, the ideology. Karl Marx said that man makes history but he does so in some given circumstances. Modi emerged victorious because India’s voters noticed that the fascist class of journalists and intellectuals serves its own interests, not the nation’s half-clad daughter begging at the traffic lights for a few coins. Twelve, Hayek argued that the intellectuals are ‘professional second-hand dealers in ideas‘. Now that Modi, the first-hand dealer in original ideas, has grasped the Hayekian view that economic freedom is a prerequisite for all other freedoms, Indian intellectuals are unwilling to tolerate the voters’ judgement. Aided by journalists, intellectuals are using television studios to accuse India of being intolerant. As the democracy matures, this class of intellectuals will die. The only path open for this landed fish is to search for a new moral universe.